“ခ်စ္သူမ်ားေန႔”အၾကိဳအညာမဂၤလာေဆာင္ကဗ်ာနဲ႔အတူ.....

မဂၤလာပါေနာ္..............
ခ်စ္သူမ်ားေန႔လဲနီးလာေတာ့ခ်စ္သူရွိသူမ်ားကလဲျပင္ၾကဆင္ၾက၊တခ်ိဳ့
တေလကမသိသလိုေလးႏွာေစးေနၾက၊တခ်ိဳ့ကမဆိုင္သလိုေအးေဆးေပါ့၊အဲကလိုအခ်ိန္ေလးမွာ
ကၽြန္မကလဲစာအုပ္အေဟာင္းေလးတအုပ္ကိုဖတ္မိတယ္ေပါ့......။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းေလးခ်ိဳးေပါင္းခ်ဳပ္တဲ႔။လံုးဝအမွန္အကန္ကာရံေတြနဲ႔မို႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို
မွ်ေဝေပးခ်င္တာနဲ႔လက္ေညာင္းခံ၊မ်က္စိပါဝါအတက္ခံျပီးမွ်ေဝေပးပါရေစေနာ္။

တခ်ိဳ့တေလကလဲဒီလိုေႏြအဝင္ကာလေလးမွာမဂၤလာေတြေျပးေျပးေဆာင္တတ္ၾကတာကို
သတိရမိတယ္။

(မွတ္ခ်က္။ကၽြန္မကေတာ့မေဆာင္ဘဲယူလိုက္တာပါ။ အဟဲ။ ပိုက္ပိုက္မရွိဘူူးေလ။ )

ထားလိုက္ပါ။ဒါကစကားခ်ပ္ေပါ့။
သေရာ္စာေတာ့လက္မခံပါရေစနဲ႔ေနာ္။

ကၽြန္မဖတ္ျဖစ္တဲ႔ဆရာမႈိင္းရဲ့အညာမဂၤလာေဆာင္ေလးခ်ိဳးကေက်ာင္းတုနး္ကနည္းနည္း
ျမည္းခဲ႔ရတယ္ထင္ပ။
သိပ္မမွတ္မိဘူး။ဘာလို႔ဆိုေတာ့အလြတ္က်က္အေသမွတ္ကိုး..............။

ခုဖတ္ရေတာ့ပိုးစိုးပက္စက္ခံစားလိုက္ရတယ္။အရင္တုန္းကမ်ားမဂၤလာေဆာင္ရင္လက္ဘြဲ႔
ေတြကႏွစ္ဘက္မိဘေတြေပးၾကတာရက္ေရာေနတာပဲ........။

ခုေတာ့တတ္နိုင္သူေတြမဂၤလာေဆာင္ရင္ေတာင္လက္ဘြဲ႔ကိုဧည့္သည္ေတြဆီကေမွ်ာ္ေန
ၾကရတဲ႔အျဖစ္၊တခ်ိဳ့မ်ားဆိုလက္ဘြဲ႔ေငြထဲကမွအေၾကြးဆပ္ရအျမတ္တြက္ရနဲ႔............
(အဟိခဲစာမိေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ့.)..........။

ဒါေပမယ့္ခုေခတ္က်ပ္လာေတာ့ဖိတ္စာဆိုမဂၤလာေဆာင္ဆိုေတာ္ေတာ္ေၾကာက္
တတ္တဲ႔လူမ်ားလာျပီ။လက္ဖြဲ႔ရလြန္းလို႔ေလ......။

“ေရခဲမုန့္တခြက္နဲ႔ေပးရမယ့္လက္ဖြဲ႔နဲ႔၊ဝတ္စားသြားရမွာနဲ႔၊ဟင္း.......မလြယ္ဘူး”
ဆိုတဲ႔အသံကိုကိုယ္ကအစထြက္မိလာတာ ၾကာေပါ့........။
ဒါကဧည့္သည္ေတြဘက္ကအသံေတြ.........။

ေဆာင္တဲ႔ကာယကံရွင္ေတြကလဲသူတို႔သားဘက္ကဘယ္လိုလဲ၊သူတို႔သမီး
ဘက္ကဘယ္လိုဘယ္ညာေပါ့.......။
ကၽြန္မတို႔မြန္ျပည္နယ္မွာမြန္လူမ်ိဳးေတြကခိုးေျပးတယ္(လင္ေနာက္လိုက္တယ္ဆို)
၊မဂၤလာေဆာင္လို႔မရဘူး။
ေဆာင္ခ်င္လြန္းလို႔ဆိုရင္ေတာင္ညေနေစာင္းေနဝင္ရီတေရာမွတိတ္တိတ္
ဆိတ္ဆိတ္ေဆာင္ၾကရတယ္။
လာတဲ႔ဧည့္သည္ေတြကလဲလံုးဝရႈိးမထုတ္ဘူး၊အိမ္ေနရင္းအဝတ္အစားေတြနဲ႔
မလိမ္းမျခယ္ဘဲလာၾကတယ္။
အဲလို............။
တကယ္မိသားဖသားပီပီတင္ေတာင္းတယ္ဆိုရင္ေတာ့ .........လာထားပဲ....
......အဟဲ။
သူတို႔သမီးအိမ္မွာ သူတို႔သားတင္ေတာင္းတဲ႔ခန္းဝင္ပစၥည္း..........အိမ္ေထာင္
ပရိေဘာဂအားလံုးကိုရႈိးျပထားတယ္။
ဒီလိုတင္ေတာင္းတယ္ေပါ့...........။
အဲလို။

ေနာက္ျပီးသူတို႔သားက သူတို႔သမီးအိမ္မွာလိုက္ေနရတာ။
“ဆံထံုးေနာက္ေရာင္ပါပဲ”
“ရွင္ေစာပု”အမ်ိဳးကိုး၊ မ်ိဳးနဲ႔ရိုးနဲ႔ေပါ့။
ခုခ်ိန္ထိလဲအဲဒီဓေလ့ရွိဆဲပဲ။
ပိုက္ဆံမရွိရင္ႏိုင္ငံျခားထြက္(နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔)အလုပ္လုပ္ေပါ့၊
ပိုက္ပိုက္စု၊ပို႔...........။
ေလာက္ျပီဆိုျပန္လာ၊မဂၤလာေဆာင္၊ရွင္ေတြျပဳ၊အိမ္ေတြေဆာက္
ဒါကဓေလ့ပဲ။

ေနာက္ျပဳတ္ျပဳတ္ကုန္ရင္ျပန္ထြက္ျပန္ရွာေပါ့(ပိုက္ပိုက္ေျပာပါတယ္)။

တခ်ိဳ့ေဒသ ကၽြန္မၾကားဖူးတာက ဖိတ္စာကိုမိန္းကေလးဘက္က
ဖိတ္တယ္ဆိုဖိတ္စာမွာသူတို႔သမီးနာမည္ကအေပၚကေရးတယ္.............။

သူတို႔သားဘက္ကဖိတ္တာဆို ဖိတ္စာမွာသူတို႔သားနာမည္ကအေပၚကေပါ့..........။
ကုန္က်စရိတ္အားလံုးကိုသူတို႔သားဘက္ကတာဝန္ယူတယ္ေပါ့..........။

ခုက်ေတာ့ကၽြန္မေနာက္ထပ္တေနရာေရာက္ေတာ့အဲမွာကမဂၤလာေဆာင္ရင္
သူတဝက္ကိုယ္တဝက္ဆိုပဲ...........။
အခန့္မသင့္ရင္ သူတို႔သမီးဘက္ကအကုန္ခံရတယ္ဆိုပဲ............။
ၾကံဳပေလဘံုေပြေပါ့..........။

အခ်စ္ေတြခ်စ္လို႔က ကဗ်ာဆန္နိုင္ၾကပါတယ္။

တကယ့္လက္ေတြ႔တြဲၾကေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ေဆးမင္စုပ္ထိုးရတဲ႔အခါကဗ်ာ
မဆန္ေတ့ာဘူး။
ဒႆနေတြပါလာတယ္။ ေမာ္ဒန္ကက်ခ်င္က်သြားမယ္.........ကံေပါ့။

အခ်စ္ရသခ်ည္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္စစ္ထုတ္ခံစားတတ္ၾကမွသာေပါ့။

ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအဝိုင္းေတြကလဲ ေဆးမင္စုပ္ထိုးတဲ့အေပၚ
အနာသာေအာင္အနာပိုနာေအာင္ စသျဖင့္ေပ့ါ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဇာတ္ပို႔တတ္ၾက
တာလဲမဆန္းဘူးေလ........။

နားလည္စြာနဲ႔ျဖတ္သန္းၾကတဲ႔အခ်ိန္မွာ ခ်စ္သူေတြက ဒီလႈိင္းပုတ္တာကို
ၾကံ့ၾကံ့ခံနိုင္တဲ႔ေက်ာက္ေဆာင္ေတြလို႔ေပါ့.......
တေယာက္ကေက်ာက္ေဆာင္ဆို...............တေယာက္ကဘာျဖစ္ေပးမလဲေပါ့..........။

ိကိုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ့အဖြဲ႔မွာေတာ့ ဘဝေလးကိုလွစ္ျပသြားတယ္..........စုပ္ခ်က္က
နည္းနည္းၾကမ္းသြားတဲ႔အိမ္ေထာင္မႈေလးတခုေပါ့..................။
ေဆြကယ္မ်ိဳးကယ္တဲ႔အျဖစ္.........။

ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္တို႔မွာသူနဲ႔ကိုယ္ပဲရွိပါလားလို႔ေပါ့..............။

၂၁ရာစု မဂၤလာေဆာင္ကိုတခါမွ်မတက္ဖူး၊ ကိုယ္တိုင္လဲမက်င္းပဖူးေသာ
ကၽြန္မအတြက္မဂၤလာေဆာင္ခံစားခ်က္ကေဝးလြန္းလွပါတယ္............။

အဲကလိုသူေတြထက္တခ်ိဳ႔ေတြကလက္မွတ္ထုိးရုံနဲ႔ျပီးရျပန္ေရာ။

တခ်ိဳ့ခမ်ာမွာမတတ္နိုင္ရွာတာတေၾကာင္း၊အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္
လံုးဝမထိုးမရႈိးလိုက္ဘဲထပ္လိုက္ရတာလဲရွိသေပါ့ေလ..........
(လက္ထပ္လိုက္တာကိုေျပာတာပါ။)

အဲကလိုအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႔ေလးခ်ိဳးၾကီးက အားက်စရာကို
ေတာင္ေကာင္းေနပါရဲ့။

ေလးခ်ိဳးဖြဲ႔ထားတာကအေၾကြးဆပ္စရာကိုလက္ဖြဲ႔ထားတဲ႔ယာေျမေရာင္း
ဆပ္ဖို႔အိမ္သူကိုေျပာတဲ့ဟန္ပါ..........။

အဲဒါဖတ္ျပီးကိုယ့္အေျခအေနၾကည့္လိုက္ေတာ့အေၾကြးကိုဘယ္
လက္ဘြဲ႔နဲ႔ဆပ္ရပေပါ့........။

ႏွစ္ဖက္မိဘမသိတဲ႔အေျခအေနတခုမွာဘယ္သူမွမရွိတဲ့ကမၻာေလး
ထဲမွာသီးသန္႔အခ်စ္ကိုဗဟိုျပဳျပီးေနေနရတာဆိုေတာ့ကာ............
...တင္တဲ့အေၾကြးကိုယ့္ၾကင္သူေခၽြးနဲ႔ဆပ္ေနရတာျဖင့္
ဂုဏ္ယူမိပါတယ္.........။

ၾကြားပါရေစေနာ္......ၾကင္သူက အရက္၊ နက္၊ ေဆးလိပ္၊ ကြမ္း၊ ေဆး၊ လဖၻက္ အဲဟုတ္ေပါင္........
ေလာင္းကစား....ဂိမ္း.........မိန္း...........စသည္စသည္လံုးဝ ဝလံုးကင္းရွင္းတဲ႔သူေလး............။

(နက္=အင္တာနက္၊ေဆး=မူးယစ္ေဆး၊ မိန္း=ျမာေပြျခင္း)
ဒီမ်က္ေမွာက္ေခတ္ဘဒၵကမၻာမွာသူ႔လိုလူကိုရွာပံုေတာ္ဖြင့္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ေပါက္ေပါက္ဆုပ္
သိုးႏိုင္တဲ႔အေနအထားဆိုေတာ့ေလ............။
(ရွိရွားစာရင္းဝင္ေပါ့)

သူရွာသမွ်ကၽြန္မကအိတ္ဝင္သပိတ္ဝင္သံုးရတာဆိုေတာ့မဟာကံထူးရွင္လိုလိုဘဝင္က
ျမင့္မိတယ္.....။
ဒါေပမယ့္အေကာင္းဆံုးေတြမွာလဲအဆိုးဆံုးတခ်က္နဲ႔ခြ်င္းခ်က္ေလးေတာ့ရွိတာေပါ့.....
.(ဒါေတာ့ေျပာျပဘူး.......သတ္ခ်င္သတ္ပလိုက္)
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲဆိုေတာ့ကၽြန္မကမေသခ်င္သူဆိုေတာ့ေပ်ာ္ေအာင္ေတြးမိတာပါ......။

အင္း........ေလေပါေနတာမ်ားျပီ ဆိုေတာ့ကာ

ကၽြန္မက ခ်စ္သူမ်ားေန႔အတြက္ ဆရာမႈိင္းရဲ့အညာမဂၤလာေဆာင္ကို မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္ေနာ္..........။

ေရွးပေဝသဏီကျမန္မာ့ဓေလ့ေလးကိုေအာက္ေမ့၊ ကာရံကိုက္ဆရာမႈိင္းေလးခ်ိဳးၾကီးအဖြဲ႔ကို
ခပ္ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေလးခံစားၾကည့္ၾကပါစို႔လား..............။

“အညာမဂၤလာေဆာင္ဘြဲ႔ ေလးခ်ိဳးၾကီး”

(၁)က်ဳပ္တို႔အညာမွာ-မဂၤလာတမ်ိဳးသာပ၊
အဟုတ္ဗိ်ဳ့ဓမၼတာ-အစဥ္အလာမညွိဳးခဲ႔ေပဘု၊
အရိုးသမက်ေရွးလိုပ-အဖြါးကလဲက်ီတေဆာင္၊
“ကိုမင္းရာရယ္”အမ်ိဳးကလဲမေသးေပဘု၊အဖိုးအဖႏွင့္တကြ
ေမးၾကပါေတာ့-တမ်ိဳးငါ့ေျမးဘို႔ရယ္လို႔၊
“အိုကြယ္”အဖိုးေပးလိုက္ပါတဲ႔ႏြားညီေနာင္။ ။

(၂)ေၾသာ္-အမိအဖတို႔ကလဲ၊ ျပည့္ျပည့္ဝဝေတြမို႔၊ ရွိသမွ်
ကုန္ခ်င္ကုန္ေရာ့လို႔၊
မယံုယင္ၾကံဳလွ်င္ေမးပါေတာ့၊
အလံုတခြင္မွာ-ဂုဏ္အင္ကလဲမေသးပါဘု၊
မံုေရြး, ေၾကးမံု, ေခ်ာင္းဦးနယ္တလႊားဆီက၊
အလံုေက်းအကုန္မွာ၊ ေျပာင္းဖူးသယ္ေတြက မ်ားလိုက္ပါဘိသႏွင့္၊
ေဆြသားရင္းခ်ာ-ဥာတကာမိတ္တို႔ကိုလ၊
အေဖသြားရင္သာ-လာစရာဘိတ္ခဲ႔တာႏွင့္၊
ညအိပ္ညေနအစံုလာၾကေတာ့၊
ျခံဳစရာအကြက္ဖ်င္ေစာင္၂-ခုရဲ့ျပင္၊
ဂံုပုဝါပါ-တဘက္ႏွင့္ျခင္ေထာင္ကလဲတခုစီေပါ့...........၊
လုပ္မႈကိုင္ဘြယ္၊ ေတာလယ္ယာတခင္းငဲ႔ျပင္၊
ေျပာင္းခင္းတစလယ္ဝင္ႏွင့္၊ လယ္တရွင္,စပါးႏွစ္ဆယ္ထြက္ကိုလ............၊
“ကိုမင္းရာရယ္” ေရွးအဆက္ဆက္၊အေၾကြးတက္တက္ျပီး၊
အေဝးမထြက္ရေအာင္လို႔တဲ႔ကြယ္-ေပးလက္ဖြဲ႔ေႏွာင္း။ ။

(၃)လမ္းခ်ိဳးအေရွ့က၊စမ္းရုိးအေကြ႔ခေရာင္းယာမွာ၊
“ေဟာသည္က”အထုပ္ေတြေျဖေျဖျပီး၊အကုန္သာႁကဲေလေရာ့ဟဲ့လို႔၊
ခရမ္းမ်ိဳးေစ့ေကာင္းစြာ-ျငဳပ္ဂ်ံဳ-ကုလားပဲသာပ၊
ႏွမ္းမ်ိဳးေသြ႔ေသြ႔ေျပာင္းဝါ-ငျပဳတ္ဖရုံပါ-ဖရဲငဲ့ျပင္၊
ထမ္းပိုး၍ေရာင္းစရာ-အထုပ္မံုလာခဝဲေတြႏွင့္၊
အလုပ္စံုစရာကဘဲရယ္လို႔-မ်ားလက္ေဆာင္။
“အို-ကိုမင္းရာရဲ့”သားအတြက္ဆိုေတာ့၊တအားတက္ေအာင္ရယ္လို႔၊(က်ဳပ္တို႔)အေမအိုကလဲ
ဒမေရွ၊ဒမတိုေတြႏွင့္အေျခကိုႏွင္း၊
“ကိုမင္းရာရယ္”မယားဘက္ကေမာင္ေတြကလဲ၊ပေလြတိုႏွစ္စင္း။ ။

(၄)မ်ိဳးဆက္ခါျခံဳ၊
အိုးခြက္ပုဂံအစံုႏွင့္၊ေျပတခြင္သထံုေရာက္ရာကဘဲလြမ္းမိပါရဲ့
ေျမအင္ဒံု-ေသာက္စရာဇြန္းငဲ႔ျပင္၊ကြမ္းအစ္ပါလြယ္အိပ္တလံုးငယ္ႏွင့္.............၊
ပဲခိုးဘူတာမွာေလ၊ငနဲသူခိုးလူညာေတြမႈန္းလိုက္ပါဘဲ့၊
ေပ်ာက္သဟာ-ဒေဂါက္ဖါကလဲတလံုးပါဘဲ့၊
စုရုံးလိုက္လွ်င္တအိမ္ေထာင္ပ၊
လူ႔ထံုးစရိုက္တြင္-တသိမ္ေျပာင္ေလာက္ကဲ့၊
မဂၤလာေဆာင္မွာခန္းဝင္ကလဲမနဲပါဘု၊
မြဲဘို႔ရာကံၾကမၼာႏွင့္
ဖန္လာပံုကုသိုလ္ကလဲ-မေကာင္းခ်င္ေတာ့၊
အထက္ဟုိအညာမွာေလ-ၾကက္ဆိုတာေတာင္မွမေလာင္းခဲ့ပါဘု၊
အညာေျမ-ဌာေနေဟာင္းဆီက၊
အေၾကြး(တရာ)ကိုေဒြးခါ,ကလဲေတာင္းျပန္ေပါ့တဲ႔.............၊
“အမယ္မင္း”ေမာင္းစရာရယ္လို႔မ်ားတပ္လိုက္မွျဖင့္၊
ေခါင္းတခါခါႏွင့္ဆပ္လွစြာေသာ
လွလွေစြ႔ေစြ႔ရယ္ႏွင့္-ဝဝေျပ့ေျပ့နျပာတရွင္းကိုလ၊
ေက်ာင္းတကာကိုသာ အပ္လိုက္ေပေရာ့၊ ရသေရြ႔ဘာဘာညာညာရယ္လို႔
မျငင္းေလႏွင့္၊
“မေလးရယ္”ေရာင္းကာသာဆပ္လိုက္ေပေတာ့,ရြာေရွ့ယာ,တခင္း။ ။

“ခ်စ္သူမ်ားေန႔”မွာေပ်ာ္ရႊင္သာယာနိုင္ၾကပါေစလို႔...............။
သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း


(ဝန္ခံခ်က္။ “စတာလင္၏ႏိုင္ငံတကာကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၏
ေလးခ်ိဳးေပါင္းခ်ဳပ္”မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။)