ေျခာက္ကပ္ကပ္ဝါက်တစ္ေၾကာင္းကို
မင္းႏႈတ္ဖ်ားကထြက္က်လာေအာင္
ဒီေႏြတခ်ိန္တုန္းက
ပိေတာက္ေတြအနားေလရူးေတြၾကားမွာ
ရင္ခုန္စြာပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ရ...............
ပိေတာက္တစ္ခိုင္ေပးၿပီး
တစ္ေယာက္ဆိုတစ္ေယာက္ခ်စ္မယ့္သူလို႔
ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးလဲေျပာခဲ႔ၾကေသး..........
မေဝးေသးတဲ့အတိတ္
အေဟာင္းအျဖစ္ရင္မွာက်န္ရစ္ခဲ့တာ
မင္းေပးခဲ့တဲ့ပိေတာက္
သိပ္မေျခာက္ေသးခင္ကတည္းကေပါ့...........
ေႏြေလရူးလို
မင္းကခ်စ္ျခင္းေတြေပးခဲ႔သေလာက္
ပိေတာက္လို
သစၥာတရားေတြေနာက္
ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ေတာ့ မလိုက္ခဲ႔ၾကဘူး.........
ပိေတာက္ေတြ
ေလရူးေတြ ေရာက္လာလို႔
ေကာင္းကင္ျပာျပာေအာက္
ခပ္ေျခာက္ေျခာက္ အေတြးေဆြးေဆြးေတြနဲ႔
အခုေတာ့ ငါတေယာက္တည္း
ေသြ႔ေျခာက္ေနတဲ႔ မင္းေပးခဲ့တဲ့ပိေတာက္ေတြကို
မင္းနမ္းခဲ့ မင္းတယုတယတြဲခဲ့တဲ့
ငါ့လက္အစံုနဲ႔ ေျခမြပစ္မိေနတာ
အႀကိမ္အခါတစ္ရာမကေတာ့ဘူး.............
အျပစ္မယူျဖစ္ေပမယ့္
သဘာဝကေပးလိုက္တဲ့ခြန္အားနဲ႔ေတာ့
ေမြးရာပါဗီဇကို ေလ်ာ့ပါးေအာင္ေပါ့
ေဖာက္ထုတ္လိုက္ဒီအျဖစ္ဆိုးေတြကို
ေႏြေလရူးနဲ႔ထပ္တူ
ခပ္ပူပူရွဴရႈိက္လိုက္တဲ့
ဝင္သက္ေလျပန္လွည္႔အထြက္မွာ
ေပ်ာက္ဆံုးေအာင္ေဖ်ာက္ဖ်က္လိုက္တဲ့အခါ
ပိေတာက္အမႈန္ေတြပါတပါတည္းေပါ့..................
ပူလြန္းတဲ့ဒီေႏြေအာက္
ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္
ခပ္မဆိတ္လိုက္ရတဲ့ေနာက္
အၿမဲတမ္းေျခာက္ေနတဲ႔
တေစၦတစ္ေကာင္လိုလို.............
ေႏြရင္ျပင္ကိုအလွဆင္တဲ့
ပိေတာက္ေတြပြင့္တိုင္း
ငါမင္းအခ်စ္ကို
တမ္းတေျခာက္ျခားေနတတ္တာ
တေစၦအလားပါပဲဟာ..................
No comments:
Post a Comment