တြဲမယ့္လက္

“သံစဥ္ျငိမ့္ျငိမ့္ေလးနဲ႔အတူမနက္ခင္းေနျခည္ကိုအေဖာ္ျပဳျပီးဘဝတခုကိုအိပ္မက္ေတြထဲ
ဆြဲေခၚေနခဲ႔သူ............”

“အျပံဳးႏုႏုနဲ႔ကၾကိဳးေလးတခုကိုအျပစ္ကင္းကင္းဟန္က်ပန္က်ကေနသူ.....................”

အဲဒီသူေတြကကာရံညွိထားတဲ႔စာမ်က္ႏွာအသစ္တခုကိုစတင္ပံုေဖာ္လိုက္တဲ႔အခါ.................

သင္ရိုးေတြတစ္ခုျပီးတစ္ခုေပါ့.................
ဘဝအတြက္အိပ္မက္ေပါင္းမ်ားစြာလဲျဖစ္တည္လာခဲ႔တယ္.........................

ပင္လယ္ေရအငန္ဓာတ္လိုငတ္မေျပတဲ႔ခပ္ေလးေလးခံစားမႈေလးေအာက္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္
ေပ်ာ္ေမြ႔ေနတယ္................

အရာရာကိုအစြန္းအထင္းေတြမရွိေအာင္စြမ္းေဆာင္ေနတုန္းအမွတ္တရေန႔စြဲေလးမ်ားစြာနဲ႔လဲ
ရွင္သန္ေပ်ာ္ဝင္ေနတယ္ေလ...............

“သိပ္ခ်စ္တယ္.......အရမ္းခ်စ္တယ္.........ဘယ္ေတာ့မွမခြဲဘူး”

မဆန္းတဲ႔စကားေလးကိုလဲအခြန္းကုေဋကုဋာမကတံုံ႔ဖလွယ္ေနၾကေသးတယ္...........မရိုးတာေတာ့
သူတို႔အတြက္ေသခ်ာေနတယ္။

အမူအက်င့္ေလးေတြကေတာ့“အခ်စ္”ရဲ့သင္ျပမႈေအာက္မွာေန႔စဥ္ေဆာင္တာေတြအျဖစ္
ေသသပ္စြာနာခံေနၾကတယ္..........

မ်က္ရည္က်လာတဲ႔အခါခံစားခ်က္ေတြအေပၚႏွစ္သိမ့္ေပးၾကတာလဲရင္ကလာတဲ႔ေမတၱာ
လႈိင္းလုံးေလးေတြနဲ႔တန္ျပန္တြန္းလွန္ေပးၾကတာလဲ အျပန္လွန္ပဲ..............

ကၾကိဳးႏုႏုေလးရဲ့ေအာက္လွပေသသပ္စြာ“အခ်စ္သခင္ဘဝရွင္”ကိုရိုးက်ိဳးသမႈနဲ႔အစဥ္
ေပးဆပ္ေနတာကလဲကဗ်ာတပုဒ္ပမာ...........

တြဲထားၾကတဲ႔လက္ေလးႏွစ္စံုဟာအျပန္အလွန္စီးေမ်ာေနတဲ႔အၾကင္နာအယုအယ
စီးေၾကာင္းေလးကသက္တမ္းရင့္ေလအားျပင္းေလေပါ့................

သူတို႔ကမၻာေလးကက်ဥ္းတယ္...........ေဘးကမၻာေတြကလွမ္းၾကည့္ရင္ေတာ့
အစြန္းေရာက္သူေတြလို႔သမုတ္ၾကမယ္.............

ဘယ္အရာျဖစ္ျဖစ္သူတို႔အတြက္အဟန္႔အတားအျဖစ္တည္ေနႏိုင္မွာမဟုတ္တာ
ေတာ့အေသအခ်ာပဲေလ...........

တြဲမယ့္လက္ေလးေတြအခုဆိုတစံုတရာေသာအမွတ္ရျခင္းေတြေနာက္စီးေမ်ာ
ေနၾကျပန္ျပီ.........

မၾကာေသာကာလမွာ သူတို႔လက္အစံုအစံုကဘယ္လိုမ်ားႏွစ္သိမ့္ေပးၾကမလဲ။
အျပန္အလွန္ဘာေတြမ်ားခံစားမွ်ေဝခြင့္ေပးၾကမလဲဆိုတာ..........ၾကည္ႏူးစရာ
ကဗ်ာတပုဒ္အျဖစ္သာ..............သာယာစြာငံ့လင့္မိျပန္ေနေပါ့.............