“ကားလိပ္ရဲ့ေနာက္ကြယ္”

တေနရာ တခ်ိန္မွာေတာ့
အဆိပ္ရည္လိုခပ္ခါးခါးအရသာကို
ခ်ိဳျမိန္ဟန္ျပဳ
ျဒပ္ထုတခုတည္ျမဲဖို႔
ၾကိဳးပမ္းအားစိုက္္ အျမတ္ပိုက္မိခဲ႔တယ္……………….။

ႏွစ္သက္ဟန္လုပ္
ခပ္ကုပ္ကုပ္လဲေနခဲ့ဘူးတယ္……….။

အသည္းအသန္နာက်င္လာမွ
နင္ပဲငဆေျပာဆိုၾကေတာ့
ခပ္အက္အက္စပ္ေၾကာင္းတခုမွာ ေမ်ာလြင့္မိတဲ႔အခါ...............။

မုဒိတာမပြားနိုင္ေအာင္
အမ်ားသူငါၾကင္နာၾကတာကိုနာက်င္တဲ့အၾကည့္တစံုနဲ႔
ေစာင့္ၾကည့္တာခံရတဲ႔ေနာက္
ခပ္ေပါက္ေပါက္အေတြးအေခၚေတြကိုစုစည္း
ခါးစည္းခံရသမွ်ဒုကၡေတြအတြက္
ယံုၾကည္ရာကိုခိုင္မာေစလို႔
ကံၾကမၼာအေပၚလည္စင္းခံရင္း
ေျမစာပင္ပမာတႏုပ္ႏုပ္ေၾကမြသြားေပါ့……….။

ခိုင္မာတဲ႔သံမဏိေက်ာက္တိုင္ကို
ခပ္ပိုင္ပိုင္စိုက္ထူျပီးသကာလ
က်ားနဲ႔ဆင္လယ္ျပင္မွာေတြ႔မယ့္တေန႔ကို
ေရာက္ေတာ့မယ္ဘယ္အခါျဖစ္ျဖစ္
ထာဝရမေျပာင္းတဲ႔အၾကင္နာေတြက
ေမတၱာတရားေတြနဲ႔အတူ
ယံုၾကည္ငံ့လင့္မိေတာ့..........................။

မတူညီတဲ႔သီအိုရီၾကား အငိုက္မိသြားဒီႏွလံုးသားကို
အျမဲျငိမ္းခ်မ္းေစဘို႔
စိမ္းလန္းတဲ႔ဥယ်ာဥ္အျဖစ္
ေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူကို
အစဥ္အျမဲ
ၾကိဳဆိုကမ္းလင့္
ေမတၱာစစ္စစ္နဲ႔ေပ့ါ……….။