ေန့တိုင္းၾကံဳေနရတဲ့အျဖစ္ေတြက သူငယ္တန္းဖတ္စာထဲက
စာပိုဒ္ေလးလိုပါဘဲေလ
မိုးလင္းစျပဳျပီဆိုတာနဲ့ ေအာ္တိုပြင့္မ်က္၀န္းအစံုက တမုဟုတ္ခ်င္းထထိုင္ခ်င္စိတ္ကိုနႈိးဆြေပး
ကတိုက္ကရုိက္ထဖို့စိုင္းျပင္း အိပ္ရာမသိမ္းနုိင္ေသးခင္ မန္းမန္းအိုးေလးခလုတ္ေျပးနွိပ္
မ်က္နွာမသစ္နိုင္ေသးခင္ ဟင္းလ်ာကေလးေျပးခ်က္ကိုယ္ထင္ေရႊေခါင္းေျပာင္နတ္သုဒၶါေပါ့
အင္းအိပ္ရာထဲက၀က္၀ံရုပ္ကေလးပိုးလိုးပက္လက္ကိုတစ္ခ်က္ငဲ့ၾကည့္ ဒါကေရာဂါ
ေနာက္မ်က္နွာေျပးသစ္ အဲဒီၾကားထဲကတူးနံ့ထြက္စဟင္းအိုးကိုကမန္းကတန္းျဖဳတ္
ဟုတ္တုတ္တုတ္ျဖစ္ေနတုန္း ေအာ္တိုမတက္တဲ့အရစ္က်ဆပ္ေပါင္းအိုးကတူးနံ့သာသာသင္းတပ်ံ့ပ်ံ့ ျဖစ္ေနတာနဲ့ၾကံဳ မပလံုခင္အျမန္ပိတ္ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေပါ့
အပ်ဳိၾကီးျဖစ္ခါစအခါသမယမွာပြစိပြစိေတာ့မလုပ္ျဖစ္ေသးတာ ေက်းဇူးတင္စရာပါ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအျပစ္မျမင္ မျပဳမျပင္တစ္ကိုယ္ယဥ္ ဆိုးတတ္တဲ့ဥာဥ္ေလးအသာေမြး
ေငးေတးေတးစိတ္ကေလးအေျပးျပန္ေကာက္ ေပါက္ေတာက္ေတာက္အေတြးေဘးပစ္
အထုပ္အပိုးျပင္ခ်ိဳင့္ကေလးထည့္ အဲ ေရကေလးေျပးခ်ိဳး အ၀တ္ေတြဆပ္ျပာစိမ္
တတိန္တိန္ျမည္ေနတဲ့ေရေႏြးအိုးေဘး အသာေလးေျပးထိုင္ ေက်ာက္ျပင္ကိုင္
သနပ္ခါးေလးေသြး ဟိုေတြးဒီေတြး သီခ်င္းကေလးညည္းဆို
ျပီးျပီဆို ခါးခါးလူး ျပံဳးမေယာင္မ်က္ႏွာေဘးေလးကို ေၾကးမံုမွာျမင္ကာေငး
အေဟး :)
ေအာ္ဘုရားရွင္ကိုဆြမ္းေရခ်မ္းကပ္ ရသမွ်ဂါထာေပါင္းစံုအခ်ိန္မီသေလာက္ရြတ္ဖတ္
သရဇါယ္ျပီးသကာလ ဗဟိုစည္ရွစ္ခ်က္တီးေတာ့
သံပါတ္ေပးစက္ရုပ္လို ရုတ္တရက္ထေျပးတက္ေပါ့ ဖယ္ရီေပၚ
ဦးရာလူေနရာေလး တင္တစ္ခြင္စာ၀င္ေအာင္လု ျပဳမိေပါ့ကိုယ့္ကုသိုလ္
ဘယ္ဆီ၀ယ္ေသာင္ကမ္းကိုလ ဆိုက္ပါနိုင္ေျဖနိုင္ေမာလုရဲ့
ကမ္းနားေဘးေဗဒါေလးလို ေပၚေနအဲဗား ဘယ္ေတာ့မ်ားနားရမယ္
ေပးဘ၀ မယ့္ကုသိုလ္ ဒါနခန္းတစ္ခါဖြင့္တာေပါ့ မိဘကိုလုပ္ေကြ်းတယ္
ဆည္ပါနိုင္ဒီအျဖစ္ကို အထီးက်န္ဒီအျဖစ္ရယ္က လြတ္ပါယင္ တယ္ေကာင္းမွာမို့
ေမ့ကိုေလပစ္မထားပါနဲ့ ဘယ္၀ယ္ေရာက္ေမာင့္ကို တမ္းတမိေနျပန္တစ္ခ်ိန္လံုး
အျပံဳးဗလာ အလြမ္းအျပည့္ရယ္မို့ ေရႊရင္ဆို့နင့္ေနျပန္တဲ့ ငိုသံမပါအသံတိတ္အျဖစ္ကို
ဖန္တစ္ရာေတခံစားလ်က္ပါေပါ့
ေန့စဥ္မွတ္တမ္း...
No comments:
Post a Comment