အခ်စ္မရွိေသာ ဒီေန႔စြဲမ်ား

ခပ္ေဝးေဝးမွာ ငွက္တစ္ေကာင္လား? ႏွစ္ေကာင္လား?.... ခိုျဖဴေတြမဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။

အိပ္မက္အစစ္လား? တကယ္ ျဖစ္ေနတာလား?

ခံစားလိုက္ရတာ တိုက္ရိုက္ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ စကားေနာက္ စိမ္းလန္းျခင္းဆိုတာပါ ျဖည့္စြက္ ေနၾကပါလား။ ၾကားမိတာပါ…. နားစြန္နားဖ်ား လက္ေတြ႕ ျမင္ေတြ႔ရတာက တျခား။

ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ။ ရင္ထဲမွာ သိမ္းဆည္းထားတာထက္စာရင္ မွ်ေဝ ေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ခံစားေပးခ်င္ ကိုယ္ခ်င္းစာခ်င္တဲ့ သူေတြအတြက္ေပါ့။ အားလုံးကေတာ့ သနားစရာေတြ႔ရင္ ကရုဏာသက္ဖို႔ေတာ့ ဝန္ေလးၾကမွာ မဟုတ္သလို ေဒါသထြက္စရာ ရြံစရာအေနအထားတခုကိုေကာ ေဝဖန္ၾကဖို႔ ဝန္ေလးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ပါးစပ္ ကိုယ္ တန္ဖိုးထားၾကတာကိုးေနာ့္။

ေတြးရင္းနဲ႔ မဲ့ၿပံဳးေလးတစ္ခု ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းမွာ ဖန္ဆင္းၿပီးသား ျဖစ္သြားတယ္။ ေအာ္……..မိုးတိမ္သားေတြကလဲ ထူထပ္ေနလိုက္တာ။ ေနေရာင္ေတာင္ တိုးမေပါက္ေတာ့ပါလား။ တိမ္စိုင္ေတြကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိုး….. အမည္တပ္ရ ေတာ္ေတာ္ခက္မယ့္ ပံုရိပ္ေတြ သ႑ာန္ေတြပါလား။ အဲလိုပဲ သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္ ေလလြင့္ေနၾကတာေတြကေကာ ေလာကႀကီးကို ရည္ညႊန္းတာပါလား။

ကာလ အပိုင္းအျခားတစ္ခုကို ေက်ာ္ျဖတ္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္…….ရင့္က်က္မႈကို အေရၿခံဳ ဟန္ေဆာင္မႈကို ေရွ႕တန္းတင္ ဝန္တိုမႈေတြကို ရင္ဝယ္ပို္က္လိုက္မိတာ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈနဲ႔ အၿပိဳင္ပါပဲ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxx

မႈန္ပ်ပ် အလင္းေရာင္ေလးက လမ္းေပၚကို ထိုးက်ေနတယ္။ အေဝးတေနရာဆီက ညဥ့္ငွက္တစ္ေကာင္ ေအာ္သံျဖတ္ကနဲ ၾကားလိုက္ရတယ္။ တျဖည္းျဖည္း အေဝးက ကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြ ဥဒဟို ျဖတ္သန္းသြားလာေနတဲ့ အသံေတြ နီးလာလိုက္ ေဝးသြားလိုက္ေပါ့။ စာအုပ္ေတြ လွန္ေလွာေနတဲ့ သူမ မ်က္ႏွာေလးက ဝင္းပၾကည္စင္ေနတယ္။ ကရုဏာအျပည့္ပါတဲ့ ဟန္အမူအရာေတြကိုလည္း သူမအျပဳအမူတိုင္းမွာ ေတြ႔ရတယ္။ ဒီေန႔ ေသာၾကာေန႔။ မနက္ျဖန္ဆို ရုံးပိတ္ရက္၊ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္တဲ့ စေန။ သူမက ကေလးကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ စာျပေပးေနတုန္း။

အိမ္က သားငယ္ေလးရဲ့ ေက်ာင္းက အတန္းပိုင္ဆရာမျဖစ္တဲ့သူမကို ကၽြန္ေတာ္ ရင္းႏွီး ေလးစားမိေနတာ ၾကာပါၿပီ။ အိမ္မွာ အိမ္သူကလည္း သူ႔အလုပ္နဲ႔၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ ဆိုေတာ့ သားငယ္ရဲ႕ ပညာေရးကို သူ႔ဆရာမလက္ထဲ ဝကြက္အပ္ထားရတာ။ ဆရာမေလးကလည္း အေတာ္ေစတနာ ေကာင္းရွာတယ္။ အခုလိုေသာၾကာေန႔ဆို သူမက ကၽြန္ေတာ့္သားငယ္ေလးကို အခ်ိန္ပိုေပးၿပီး စာျပတတ္တယ္။

အခု စာေမးပြဲႀကီးနီးလာေတာ့ သားငယ္ေလးကို စာေမးပြဲအတြက္ ပိုၿပီး အားသြန္ခြန္စိုက္ သင္ၾကား ျပသေပးေနေလရဲ့။ သူမ လက္ေခ်ာင္းေတြက သားငယ္ တြက္ထားတဲ့ ပုစၦာတစ္ပုဒ္ကို စစ္ေဆးၿပီး သားငယ္ကို အမွားေတြ ျပန္ရွင္းျပေနေလရဲ့။ သူမက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္နဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုး တစ္အိမ္ေက်ာ္မွာ ေနတာဆိုေတာ့ အိမ္ျပန္ခရီးကလဲ မပူမပင္ရဘူးေပါ့။

အေမတစ္ခု သမီးတစ္ခုဘဝနဲ႔ သူမဟာ တင့္ေတာင့္တင့္တယ္ ေနႏိုင္တဲ့သူ တစ္ေယာက္။ သူမလည္တိုင္မွာ စိန္ပြင့္ေလးေတြနဲ႔။ လက္ေခ်ာင္း တခ်ိဳ႕မွာလည္း ရတနာေတြက ေနရာယူထားတယ္။ အျပင္အဆင္ကလည္း ေခတ္မီ အထက္တန္းက်က်ပါပဲ။ အခုလို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စြန္ ဆင္ေျခဖံုးက အလယ္တန္းျပ ေက်ာင္းဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ သူမဟာ ရတဲ့လခအျပင္ အပိုဝင္ေငြကလည္း မဆိုစေလာက္ေလးပါ။ သူမအျပင္အဆင္က သူမ လခေကာ အပိုဝင္ေငြထက္ပင္ မ်ားေနသလားလို႔။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနမိတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ သားငယ္ရဲ့ဆရာမျဖစ္တဲ့ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာ ေနမိတာပါ။

ဒီလိုနဲ႔ သားငယ္စာေမးပြဲႀကီး ေျဖၿပီး ေက်ာင္းပိတ္တဲ့တစ္ရက္မွာ ဇာတိၿမိဳ႕က ကၽြန္ေတာ့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ငယ္ေပါင္းတခ်ိဳ႕ အိမ္ကိုအလည္ေရာက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလဲ အားတဲ့ တစ္ရက္ သူတို႔မျပန္ခင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူတို႔အတြက္ အခ်ိန္ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလုပ္ကလြဲၿပီး ဘယ္ေနရာမွ မသြားျဖစ္တာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ သူတို႔ မျပန္ခင္တစ္ရက္ေတာ့ ဘီယာဘား တစ္ခုလိုက္ပို႔ေပးဖို႔ ကတိျပဳလိုက္ရတယ္။

အဲဒီေန႔ ညေနခင္းေလးက အေတာ္သာယာတယ္ ေျပာရမယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ အခုလို အျပင္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထြက္ခြင့္ရေတာ့ ငယ္ဘဝကို ျပန္ေရာက္သြားသလို ကၽြန္ေတာ့္ အသက္ေတြ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေကာင္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသြက္ေတြဆိုေတာ့ ဘီယာဘားေရာက္တာနဲ႔ လြတ္လပ္မႈကို အျပည့္ ခံစားဖို႔ စည္းစိမ္ယူၾကေတာ့တယ္။ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ကေခ်သည္ေတြကလည္း သူတို႔ ရဲ့ ေၾကးစားဘဝကို ခုံမင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ရစ္ေရႊရည္ကို တျမံဳ႕ျမံဳ႕နဲ႔စုပ္ေကာင္းတုန္း ေဘးနားက ရနံ႕တစ္ခုေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားမိသြားၿပီး ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေဘးတိုက္အေနအထား ပံုရိပ္ေလးတစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရရင္ပဲ အသက္ရွဴ တခဏရပ္သြားမိေလရဲ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ အၾကည့္က စကၠန္႔သံုးဆယ္လား မိနစ္သံုးဆယ္လား ေသခ်ာေတာ့ မမွန္းမိဘူးဗ်။ အေတာ္ၾကာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အၾကည့္ေၾကာင့္ ေဘးတိုက္ ပံုရိပ္ေလးဟာ သူမအေဖာ္ဘက္ တြတ္ထိုးေနရာက ကၽြန္ေတာ့္ကို လွည့္ၾကည့္လာပါတယ္။ အဲဒီမွာ…...အဲဒီမွာေပါ့ဗ်ာ။

“အို……ဟင္”

အာေမဋိတ္ စကားသံ သူမႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ဖိတ္က်လာပံုရတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ဝန္းကို သူမမ်က္ဝန္းအစံုက အံ့ၾသမႈ ရွက္ရြ႕ံမႈ သိမ္ငယ္မႈ ဝမ္းနည္းမႈ.. ေနာက္ထပ္ အမည္တပ္ဖို႔ ခက္မယ့္ခံစားမႈမ်ားစြာနဲ႔အတူ ရႊန္းရႊန္းစားစား ၾကည့္ေနတယ္။

သူမတကိုယ္လံုးကို ကၽြန္ေတာ္အခုမွ အေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ အျပင္အဆင္က ဘီယာဘားရဲ့ အျဖည့္ခံ တစ္ေယာက္ပုံစံနဲ႔။ သူမလက္ထဲမွာ သူမအေဖာ္အတြက္ သူမထည့္ထားတဲ့ ရစ္ေရႊရည္ခြက္ကေလးလား။ သူမကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အနည္းငယ္ဇိမ္က် ေနပံုပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို စူးစိုက္ၾကည့္ရင္းက သူမ ကၽြန္ေတာ့္အနား ျဖတ္ကနဲကပ္လာတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္နားနား သူမႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြက တစံုတရာကိုေျပာၿပီး သူမအေဖာ္လက္ကိုတြဲ ခ်ာကနဲ ကၽြန္ေတာ့္အနားက ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့တယ္။

အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနာက္က်ိစြာနဲ႔ တစံုတရာကို လွိ်ဳ႕ဝွက္ထား ရတဲ့ေဝဒနာကို အသည္းအသန္ခံစားလာရတယ္။ သူမရဲ့ တိုးသက္ညင္သာတဲ့ စကားသံေလးက ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္မက္ထဲ ေနရာယူေနပါေတာ့တယ္။

သူမစကားေလးက…….“ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာပါနဲ႔ေနာ္……..”တဲ့။

အဲဒီညေနခင္းက ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်ငး္ေတြနဲ႔ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ မီးေတြေမွာင္လို႔။ ေလၾကမ္းကလဲ တျဖည္းျဖည္းထန္လို႔။ အိမ္ေရာက္ေတာ့လဲ ျငိမ္သက္လြန္း တဲ့ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ရယ္။

အိမ္ေျမွာင္စုတ္ထိုးသံ သဲ့သဲ့ၾကားေတာ့ အေဝးက ကားမီးေရာင္ေလးကိုျမင္ရင္း ေငးေနမိျပန္ေတာ့ သူမေလ…သူမေပါ့။ ကားေပၚကဆင္းျပီး သူမအိမ္ထဲဝင္သြား ေလရဲ့။

ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရာင္နီကပ်ိဳ႕ေနျပီ။ အရုဏ္တက္တဲ့မနက္ခင္းက မဂၤလာရွိတယ္တဲ့။ ေရွးလူျကီးသူမေတြေျပာတာ ၾကားဖူးေပမယ့္ အခုေတာ့ ညဥ့္ငွက္က အိပ္တန္းတက္ဖို႔ထက္ ဝမ္းစာရွာေနတုန္း။

……….

တစ္သက္မွာ တစ္မဂၤလာတဲ့။ သမီးတစ္ေကာင္ ႏြားတစ္ေထာင္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာလဲ ေနာက္ထပ္ သမီးၾကီးတစ္ေယာက္ရွိေသးေတာ့ သူမအတြက္ လိုအပ္တာေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးရတာေပါ့ဗ်ာ။ တေန႔ထက္တေန႔ ျကီးျမင့္လာတဲ့ကုန္ေစ်းႏႈန္းနဲ႔အညီ ကၽြန္ေတာ္ရုန္းကန္ရတာလဲ တနင့္တပိုးပါပဲ။ အိမ္မွာက အိမ္သူေကာ ကၽြန္ေတာ္ေကာအလုပ္ေတြ တက္ညီလက္ညီ လုပ္ေနတာ ေတာင္မွ အိမ္စားရိတ္ကာမိရုံရယ္ေလ။ အေရးထဲ သမီးျကီးက အခု တကၠသိုလ္တက္ေနျပီ။ ခပ္ေခ်ာေခ်ာမိန္းကေလးတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ရည္းစားသနာ ကေတာ့ မ်ားတာေပါ့။ ေခတ္မီတဲ့ဖက္ရွင္ဆန္းေတြကိုလဲ သမီးက စိတ္ဝင္စားေလေတာ့ တဦးတည္းေသာသူမအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိဘႏွစ္ပါးက အင္တိုက္အားတိုက္ရွာႀကံ ဆင္ယင္ျဖည့္တင္းေပးရတာေပါ့။

သူမကလဲ အေတာ္ေလးလိမၼာတာပါပဲ။ စာေတာ္သလို အရႈပ္အရွင္းလဲကင္းသူမို႔ သူ့အေမက ဖူးဖူးမႈတ္ထားတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာလဲ သမီးက စူပါစတားေပါ့။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္တူေတြထဲမွာ ဝတ္ႏိုင္စားႏိုင္ ျပင္ႏိုင္ဆင္ႏိုင္ဆိုေတာ့ အမ်ားတကာ ေငးေမာရႈခ်င္ဖြယ္ရာထဲမွာပါတယ္ေလ….။ သူ႔အေမကလဲ သူ႔သမီးအတြက္ ဆို ေရွ႕တန္းက မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔အသင့္. ။

တကၠသိုလ္တက္ေတာ့ နည္းပညာတကၠသိုလ္ တက္ခြင့္ရတယ္။ မိဘႏွစ္ပါးကေတာ့ ေပ်ာ္တျပံဳးျပံဳးပါတဲ့ဗ်ာ။ မ်ိဳးေဆြထဲမွာလဲ တစ္ေယာက္တည္း ထြန္းေပါက္တာကလား။ ပထမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္၊ တတိယႏွစ္ အထိေတာ့ သမီးကေအးေဆးပါပဲ။ စတုတၳႏွစ္လဲေရာက္ေကာ က်ဴရွင္တဲ့။ တက္လိုက္ရတဲ့က်ဴရွင္ သိန္းေက်ာ္ခ်ည္း။ ဘီအီးပါဖို႔ဆိုလား တက္ရတာတဲ့။ ေအာ္ တက္ေပါ့။ ရွာေပးလိုက္ရတဲ့ေငြ ေသာက္ေသာက္လဲ။ အင္း တျဖည္းျဖည္း ျပီးေတာ့မယ္ ဆိုျပီးေတာင့္ထားတာ။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေျဖျပီး သြားမွ ဟင္းခ်ႏို္င္တယ္။

အေမာေျပဖို႔ၾကံကာရွိေသး။ သမီးက ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာေတာ္သင္သြားခ်င္ပါတယ္တဲ့။ ေအာ္……ေခတ္မီတဲ့ပညာေတြကို ေခတ္နဲ႔အမီ အသံုးခ်ခ်င္မွာေပါ့ဆိုျပီး လႊတ္ဖို႔ ေငြထုတ္ေပးရျပန္တယ္။ တိုဖယ္လ္ဆိုလား အိုင္အီအယ္လ္တီအက္စ္ဆိုလား ေျဖေသးတယ္။ တစ္ခါနဲ႔အဆင္မေျပလို႔ သံုးေခါက္။ တစ္ခါေျဖရင္ ေဒၚလာနဲ႔သြင္းရတယ္။ အင္း…….အျမင့္ေရာက္ဖို႔ေတာ့ ရင္းရမွာေပါ့ဆိုျပီး ရွာေပးရျပန္။

ဒီလိုနဲ႔ စကၤာပူမွာ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ရပါျပီတဲ့။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေလးေတြပါ အတူသြားရေတာ့မွာ ဆိုျပီးေပ်ာ္ေနတဲ့သမီးကို ကၽြန္ေတာ္ အေမာေျပ ၾကည့္ေနရတယ္။ သမီးရဲ့ အေမကေတာ့ ေတြ႔သမွ် ႀကံဳသမွ်လူေတြက သမီးအေၾကာင္း မေမးလိုက္နဲ႔။ အိုး ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာေတာ္သင္သြားရမယ္ဆိုျပီးၾကြားေနလိုက္တာမ်ား နားေတာင္ရွက္ လာရတယ္။ အေမဆိုေတာ့လဲ ဂုဏ္ယူခ်င္ရွာမွာေပါ့ ဆိုျပီး နားလည္ ေပးထားလိုက္ရတယ္။

ေလယာဥ္ကြင္းဆင္းေတာ့ မိခင္ခမ်ာငိုရွာတာ။ သမီးေလးကေတာ့ ငိုေပ်ာ္ေလးေပ်ာ္လို႔။ အခ်ိန္ကလဲ တေရြ႕ေရြ႕ကုန္ရင္း တစ္ႏွစ္ကေန ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္ျပည့္တဲ႔ေန႔မွာ သမီးဆီက သတင္းရတယ္။ သူ လက္ထပ္ေတာ့ပါမယ္တဲ့။ သူမ ငယ္ခ်စ္နဲ႔ပါပဲတဲ့။ ေက်ာင္းအတူတက္ရင္း သံေယာဇဥ္ပိုသြားလို႔ အခုဆို ဟိုမွာ အတူေနေနပါျပီတဲ့။ သမီးတို႔ အဲဒီမွာပဲ လက္မွတ္ထိုးျဖစ္မွာမို႔ လွမ္းအေၾကာင္းၾကားတာပါတဲ့။ သမီးရဲ့ ေကာင္ေလးမိဘေတြက သူတို႔ သားအတြက္ ကုန္က်ထားတာေတြ မေက်ေသးလို႔ သမီးအတြက္ မဂၤလာပြဲမလုပ္ေပးႏိုင္ပါဘူးတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ သမီးတို႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူလက္မွတ္ထိုးၾကမွာမို႔ လွမ္းအေၾကာင္းၾကားတာပါတဲ့။ ေကာင္းေရာ…။

မိခင္ကေတာ့ ငိုေၾကြးပူေဆြးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္ ကိုေတာ့ သမီးေလးက ေငြ ဘယ္ေလာက္ ပို႔တယ္။ ဘာေတြ သင္ေနတာ။ ဘာေတြလုပ္ေနတာ။ အလုပ္မအားလို႔ မျပန္လာနိုင္တာ ဘာညာနဲ႔ မိုးမႊန္ေအာင္ၾကြားေနရေသးတာ။

အင္း မိဘ မိဘ။ နားလည္မႈအေပါင္းသရဖူေဆာင္းျပီး ခႏၱီပါရမီ ရင့္သန္ေနတဲ့ လူေတြကေတာ့ မိဘေတြပဲ ထင္ပါတယ္ေလ။ အခုဆို သမီးေလးထြက္သြားတာ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ ငါးႏွစ္ထဲ ေရာက္ေနျပီ။ စာေတြ ဖုန္းေတြေတာ့ လာေပမယ့္ သမီးေလးဆီက “ေဖတို႔အဆင္ေျပလား” ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္း မၾကားဖူးေသးတာ အမွန္ပဲ။ ဘာေတြလုပ္ေနတယ္ ဘာေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ အေသးစိတ္ မသိရေပမယ့္ သမီးေလး အဆက္သြယ္ လုပ္ေနတာကိုပဲ ဂုဏ္ယူရမလိုေပါ့။

မိခင္ျဖစ္သူကို သမီးအေၾကာင္းေျပာမိေတာ့ ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ။ “ေတာ္ေသးတာေပါ့ရွင္ သမီးေလးရဲ႕ ေက်ာင္းေနဖက္ တစ္ေယာက္ဆို အေျခအေန အေတာ္ဆိုးတာ။ သူ႔ရည္းစား ဟိုကုမၸဏီ ပိုင္ရွင္ေကာင္ေလးနဲ႔ ခ်စ္ႀကိဳက္ျပီး လက္ထပ္ခါနီးမွာမွ တျခားေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ တြဲရင္း အဲဒီေကာင္ေလးကို လက္ထပ္ ယူလိုက္တာ။ အဲဒီေကာင္မေလးက အရင္ရည္းစားနဲ႔ ကိုယ္ဝန္ ပါလာတာေလ။ အခုယူထားတဲ့ ေကာင္ေလးက သူ႔ကေလးပဲထင္ေနတာ။ အဲလိုအျဖစ္မိ်ဳး သမီးေလးမျကံဳတာပဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္ရွင့္။ ေနာက္ ဟိုတစ္ေယာက္ဆိုလဲ အင္တာနက္ကေန ေတြ႔ျပီး ခ်စ္တာ။ အဲလူက လိုအပ္တာေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးတာကို သာယာေနတာ။ ေနာက္မွ အဲဒီလူက အိမ္ေထာင္ေတြ ဘာေတြနဲ႔ ဆိုတာသိရတာ။ သိရေပမယ့္ လြန္ေနျပီေလ။ ယူလို႔လည္း မျဖစ္။ အဲလိုေတြက ရွိေသးမဟုတ္လား။ ကၽြန္မသမီးေလးအတြက္ ကၽြန္မ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ အခုေခတ္ မိန္းကေလးေတြရဲ့ အခ်စ္ကိစၥေတြက အေတာ္ရႈပ္သားကလား။ အဲဒီထဲမွာ သမီးေလးအျဖစ္က ေကာင္းပါေသးတယ္ေတာ္” ေျပာေနရင္းက လွည့္ထြက္သြားတဲ့ အိမ္သူကို ၾကည့္ရင္းက ကၽြန္ေတာ ္အျပံဳးမဲ့မဲ့တစ္ခုနဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ့ရပါတယ္။

သူမ မသိေသးတဲ့ ဟိုတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို သိရင္ သူမ ဘာေတြေျပာျဖစ္မလဲ ကၽြန္ေတာ္ မစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ဘူး။ လမ္းေပၚကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ တံလွ်ပ္ေတြနဲ႔ လမ္းမမည္းမည္းေပၚမွာ သစ္ရြက္ေျခာက္ တစ္စ ေလထဲ လြင့္သြားေလရဲ႕။ ေကာင္းကင္မွာ ငွက္ေလးေတြလဲ တူစံု မပ်ံၾကေတာ့ဘူး။ ေန အေတာ္ ပူတာကိုး။
ညေနဥာဏ္

သံလြင္အိပ္မက္အင္တာနက္မဂၢဇင္း

အတြဲ၃၊ အမွတ္၄(ေအာက္တိုဘာလ ၂၀၀၉ခုႏွစ္)