ေဖေဖေမေမသို႕....

၁၉၈၁ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၁၀ ရဲ့ နံနက္ ၁၀နာရီခြဲတိတိမွာ ျမဴႏွင္းေတြေဝေနတဲ့ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပန္းၿခံနားက မိခင္ႏွင့္ကေလးေဆး႐ုံႀကီးမွာ ကၽြန္မကို ေမေမက သဘာဝအတိုင္း ေမြးဖြားသန္႔စင္ခဲ့တာပါ။

ေဖေဖကေတာ့ ကၽြန္မကိုေမြးၿပီး နာရီအနည္းငယ္ၾကာမွ ေမေမရွိရာ ေဆး႐ုံကို သူတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ ကုန္းလမ္းပို႔ေဆာင္ေရးေကာ္ပိုေရးရွင္း (ေရႊေညာင္ တိုင္းအလုပ္႐ုံ) ကေန လုပ္ငန္းခြင္ကေန ကမန္းကတန္း အေရာက္လာခဲ့ရတာပါ။

ကၽြန္မကိုေမြးေတာ့ ေဖေဖက သမီးဦးေလးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မကို အရမ္းခ်စ္ခဲ့ရပါတယ္တဲ့။ သမီးတေယာက္ရဲ့ဖခင္ျဖစ္လာတဲ့ သူ႔အေနနဲ႔ သူ႔သမီးဦးေလးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မကို ပတ္ဝန္းက်င္က “အရက္သမားသမီး”လို႔ ကင္ပြန္းတပ္မွာ မခံရေစေအာင္ သူ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကတည္းက ေသာက္ခဲ့တဲ့ ယစ္ေရႊရည္ကို ကၽြန္မကိုေမြးဖြားသန္႔စင္ၿပီးတဲ့ ဒီေန႔မွာ အၿပီးတိုင္ျဖတ္ခဲ့တယ္တဲ့။

ကၽြန္မလူမွန္းသိတတ္စအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မဟာ ေဖေဖ အရက္ေသာက္တာ တစ္ခါမွမျမင္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖ့ရဲ့ သမိုင္းအေမြအႏွစ္အျဖစ္ ကၽြန္မတို႔ေနထိုင္ရာ အိမ္ရဲ့ မီးဖိုေဆာင္မွာ ထင္းရွဴးေသတၱာေတြနဲ႔အျပည့္ ဟန္နီကင္ ဘီယာဗူးခြံေတြ အေျမာက္အျမားေတြ႔ခဲ့ရတာပါ။

ကၽြန္မ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ ေဆာ့ကစားတတ္စ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီဘီယာဗူးခြံေတြနဲ႔ ကၽြန္မကို ေဖေဖက မီးရထားေလးလုပ္ေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။ တြဲဆက္ေပါင္းမ်ားစြာပါတဲ့ မီးရထားတစ္စီးဟာ ေဖေဖ့ဖန္တီးမႈနဲ႔ ကၽြန္မေမာင္းႏွင္ဆြဲေခၚရာကို မေမာမပန္း ခရီးႏွင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါ အမွတ္တရပါပဲ....

ေမေမဟာ ကၽြန္မကို ေမြးၿပီး ဆယ့္ငါးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ တိုက္ဖြိဳက္ေရာဂါနဲ႔ စဝ္စံထြန္းေဆး႐ုံႀကီးကို တက္ေရာက္ၿပီး ေဆးကုသမႈခံခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီမွာ အခါလည္စ သမီးေလးျဖစ္တဲ့ကၽြန္မဟာ ေဖေဖ့လက္ေပၚမွာ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ ေစာင့္ေရွာက္မႈခံယူခဲ့ရတယ္။ ေဖေဖဟာ သူ႔အလုပ္တာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္ရင္း သူ႔ေဘာ္ဒါ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔အတူ ကၽြန္မကို ထိန္းေက်ာင္းခဲ့ရတာပါ။

ေန႔ဘက္ အလုပ္ဖြင့္ရက္ေတြမွာ ႏို႔ဗူးေတြ အႏွီးေတြ ေဆးေတြ အျပည့္အစံုနဲ႔ ေဖေဖဟာ ကၽြန္မကို သူ႔လုပ္ငန္းခြင္ရွိရာကို တယုတယဂ႐ုတစိုက္ သယ္ပိုးသြားခဲ့ရတာ။ အေတာ္ပင္ပန္းခဲ့မယ္ဆိုတာ ကၽြန္မခံစားလို႔ရပါတယ္။

အခုေခတ္ အမ်ိဳးသားမ်ားစြာဟာ အမ်ိဳးသမီးမီးဖြားခ်ိန္မွာ ေယာကၡမဆီ အေရာက္ပို႔ထားတတ္ၾကတာ.. သားသမီး ရင္ခြင္လြတ္ခ်ိန္မွာမွ အမ်ိဳးသမီးကို အိမ္ျပန္ေခၚထားတတ္ၾကတာေတြကို ျမင္ေနရတဲ့အခါမွာ ကၽြန္မရဲ့ ေဖေဖကို ကၽြန္မ အထူးေလးစားၿပီး စံျပဖခင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ကၽြန္မ တခုတ္တရ စာေရးသား ဂုဏ္ျပဳခ်င္ခဲ့တာပါ။

ကၽြန္မေမေမဟာလည္း ေဆး႐ုံကေနဆင္းၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ႏွစ္လသမီးေလးကၽြန္မကို သူ႔ရဲ႕ႏို႔ခ်ိဳရည္ကို ခ်က္ခ်င္းေသာက္သံုးခြင့္ျပဳခဲ့တာေလ။ ကၽြန္မေမေမရဲ႕ နလန္ထခါစ အခ်ိန္ေလးမွာ သူ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းေနမလဲ။ သူ႔ရဲ႕ ရွိစုမဲ့စုအားအင္ေတြၾကားက ကၽြန္မအေပၚထားတဲ့ ေမတၱာေတြကို ႏို႔ခ်ိဳရည္အျဖစ္ စီးဆင္းေသာက္သံုးခြင့္ျပဳခဲ့တာလို႔ ကၽြန္မခံစားေနရပါတယ္။

ငယ္စၪ္က အၿမဲခ်ဴခ်ာတဲ့ ကၽြန္မ ေဖေဖနဲ႔ေမေမအေပၚ ဒုကၡေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးခဲ့တာပါ။ အဆုတ္အေအးပတ္ၿပီး ဖ်ား၊ ဝမ္းသြား၊ ဝမ္းခ်ဳပ္၊ ေခ်ာင္းဆိုးရင္ၾကပ္၊ ေမွာက္က်ေခ်ာ္လဲတဲ့ဒဏ္ရာအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ၾသဇာေစ့ကို ရွဴမိလို႔ ႏွာေခါင္းထဲဝင္တဲ့ၾသဇာေစ့ကို ျပန္ထုတ္ေပးရတဲ့အျဖစ္ေတြ၊ အိမ္ေရွ႕မွာ ေမေမျမက္ႏုတ္ေပါင္းသင္ေနတာကို ကူခ်င္လို႔ဆိုၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ခြဲသာသာကၽြန္မ အိမ္ေရွ႕ေလွကားသံုးထစ္ကေနအဆင္း ဒလိမ့္ေကာက္ေကြး ေမွာက္က်လို႔ ရတဲ့ဒဏ္ရာေတြကို တစ္ပါတ္တိတိကုရတဲ့အျဖစ္၊ ေမေမတို႔ သမဝါယမမွာ ဆန္သြားထုတ္ေနတုန္း ေက်ာင္းေစာလႊတ္လို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္လာတဲ့ကၽြန္မ ေလွကားထစ္ေပၚထိုင္ရင္း အိမ္ေရွ႕တံစက္ၿမိတ္မွာ စိုက္ထားတဲ့ ပန္းပိန္းပင္က အရြက္ကို ဝါးစားလို႔ လည္ေခ်ာင္းေတြယားၿပီး ေအာ္ငိုေနတာကို ၂၄ျပည္ ဆန္အိတ္ႀကီးရြက္ျပန္လာတဲ့ ေမေမေတြ႕ေတာ့ ခရီးေရာက္မဆိုက္ ကၽြန္မကို နႏြင္းေတြလိမ္း နႏြင္းေတြေဖ်ာ္တိုက္ ဘာမီတြန္ေခ်ၿပီး တိုက္နဲ႔ မေမာမပန္းအားဘဲ ျပဳစုေပးခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ေတြ......

အရြယ္တစတစေရာက္လာတဲ့ကၽြန္မ ေက်ာင္းတက္လို႔ရတဲ့အရြယ္ေရာက္လို႔ ေက်ာင္းစတက္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ေမေမမေစာင့္ရင္ စာမသင္ဘဲ ေအာ္ငိုတာမို႔ ဆရာမေတြနဲ႔နားလည္မႈယူၿပီး စာသင္ခန္းေထာင့္တေနရာမွာ ထမင္းခ်ိဳင့္နဲ႔ ထိုင္ေစာင့္ေပးရတဲ့အျဖစ္ေတြ....

ေက်ာင္းမွာ ဆုရေတာ့ ပူဆာသမွ် ေတာင္ႀကီးညေဈးမွာ ဝယ္ေပးရတဲ့အျဖစ္ေတြ၊ အထက္တန္းေအာင္တဲ့ေနာက္ ခ်ဴခ်ာေသးေကြးၿပီး အပင္ပန္းမခံႏိုင္တဲ့ ကၽြန္မကို ကၽြန္မသိပ္တက္ခ်င္တဲ့ နည္းပညာေကာလိပ္ကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဗလာနဲ႔ လိုက္ေလ်ာေပးခဲ့တဲ့အျဖစ္ေတြ၊ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ကာလတေလွ်ာက္ အမ်ားနည္းတူ မေတာင့္မတ ေနထိုင္သံုးစြဲရေအာင္ ႀကိဳးစားျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တဲ့ ေမေမနဲ႔ေဖေဖရဲ့ ပင္းပန္းခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ေတြ....

ဘြဲ႕ရေတာ့ အလုပ္ေလွ်ာက္ၿပီး ေရးေျဖေအာင္လို႔ ေဖာင္ႀကီးတက္ေတာ့ ဟင္းေတြ မုန္႕ေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စြန္ကေန ေဖာင္ႀကီးကို ကားအဆင့္ဆင့္စီး မေမာမပန္းအေရာက္လာၿပီး ေတြ႔ခဲ့တဲ့အျဖစ္ေတြ၊ အလုပ္ဝင္ေတာ့ ေနျပည္ေတာ္မွာ တာဝန္က်တာမို႔ လိုအပ္သမွ် အစားအေသာက္ေတြ ေငြေၾကးေတြျဖည့္ေပးၿပီး စိတ္ခြန္အားေတြေပးခဲ့တဲ့ ေမေမနဲ႔ေဖေဖ၊ ကၽြန္မ လုပ္ငန္းခြင္ထဲႀကံဳေတြ႕ခံစားရသမွ် စိတ္ပင္ပန္းက်ဥ္းၾကပ္မႈေတြ၊ စိတ္ထဲမေက်မနပ္ျဖစ္ရတာေတြ၊ လူမႈဆက္ဆံေရးရာမွာ ႀကံဳေတြ႕ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အခက္အခဲေတြ၊ ပုစၦာေတြကို ေနျပည္ေတာ္ကေန ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စြန္ကို လကုန္ရက္နဲ႔တုိက္တဲ့ ပိတ္ရက္ေတြမွာ အေရာက္ျပန္လာၿပီး ရင္ဖြင့္သမွ် တင္ျပသမွ်ေတြကို ရင္နဲ႔ရင္းၿပီး ေျဖရွင္းေပး အႀကံဥာဏ္ေပး စိတ္ခြန္အားေပးခဲ့တဲ့ အျဖစ္ေတြ၊ ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စြန္ကေန မနက္ေလးနာရီေလာက္ မွာ အထုပ္အပိုးမ်ားစြာနဲ႔ မညည္းမညဴႀကိဳပို႔ေပးခဲ့တဲ့ ေဖေဖရဲ့ ေစတနာေတြ... မ်က္ရည္ေလးလည္ရႊဲနဲ႕ က်န္ရစ္ခဲ့တတ္တဲ့ေမေမ....

ဒီလို အမွတ္တရေတြနဲ႔အတူ ျဖတ္မရတဲ့ ေႏွာင္ႀကိဳးမ်ားစြာနဲ႔အတူ... ကၽြန္မ ခံစားရရွိပုိင္ဆုိင္ခြင့္ေတြ ရခဲ့တာပါ။

အခ်ိန္တန္လို႕ လက္တြဲေဖာ္နဲ႔ဘဝကို ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႕ ကၽြန္မဆံုးျဖတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့အခါမွာလည္း ေမေမရဲ့ လိုက္ေလ်ာေပးမႈေတြ၊ လက္မခံႏိုင္ေသာ္လည္း ကၽြန္မရဲ့ “သမီးကို သူသိပ္ခ်စ္တယ္ေမႀကီး... သမီးထင္တယ္ သူကလြဲလို႔ သမီးကို သိပ္ခ်စ္မယ့္ေယာက္်ားမရွိေတာ့ဘူးလို႔... သမီးလည္း သူ႔အခ်စ္ကို ခံစားလို႔ရတယ္ေမႀကီး”
ဆိုတဲ့ ပြင့္လင္းတဲ့ စကားကို ေမေမၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္ ကၽြန္မကို ရင္နာနာနဲ႔လုိက္ေလ်ာခဲ့တယ္။

ကၽြန္မ ႀကိဳးစားတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြအားလံုးထဲက တခ်ိဳ႕တဝက္ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရေနတဲ့ အေနအထားတခုကေန ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္မိသြားတဲ့ ကၽြန္မကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ ေယာက္်ားတေယာက္ကို လက္တြဲဖို႔ ေဖေဖ ေမေမ ညီမေလးတို႕နဲ႕ေဝးရာ တေနရာကို အေရာက္သြားခဲ့ၿပီး ခ်စ္ရတဲ့သူျဖစ္တဲ့ လက္တြဲေဖာ္ရဲ႕ကမ္းလက္တစ္စံုကို အားပါးတရဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ခဲ့တာလည္း ေမေမရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ေၾကာင့္ပါပဲ...

အခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ အသက္ ၂၉ႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ခဲ့ၿပီ။ ဒီေန႕မွာ ကၽြန္မရဲ့အနီးမွာ ေမာင္ဆိုတဲ့ ကၽြန္မလက္တြဲေဖာ္က ကၽြန္မရဲ့ေမြးေန႔အတြက္ ေမြးေန႔ဆုမြန္ေကာင္းေလးကို ကၽြန္မအိပ္ယာႏိုးစမွာ ဆုေတာင္းေပးခဲ့တာပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

အေဝးတေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ လည္း ကၽြန္မေမြးေန႔မွာ ဘုရားရွင္ဆီ တစံုတရာေသာ ဆုမြန္ေကာင္းကို ေတာင္းေျခြေနၾကမွာပါ။

ကၽြန္မကေတာ့ အိမ္ရွိ ဘုရားရွင္ထံ သစ္သီးဆြမ္းနဲ႔ပန္းေရခ်မ္းကပ္လွဴၿပီး အေနကဇာတင္ပါဠိေတာ္ မဂၤလသုတ္ ေမတၱာသုတ္ ခႏၶသုတ္ေတာ္ ဓာရဏပရိတ္ေတာ္ ဇယစေကၠာ ေအာင္ဂါထာ နဲ႔ အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာ ေမတၱာပို႔ ပုဂၢိဳလ္၁၂ဦးေမတၱာပို႔ တို႔နဲ႕ ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ၿပီး ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးပုတီးကိုးပတ္စိပ္ကာ ေမြးေန႕ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေတြအားလံုး လုပ္ျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တဲ့ ေမေမနဲ႔ ေဖေဖကိုလည္း ကၽြန္မရပ္တည္ႏိုင္သမွ် အခ်ိန္ကာလတိုင္းမွာ ကိုယ္အား စိတ္အားျဖင့္ ေက်းဇူးတရားကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနဆဲ ေနလွ်က္ပါပဲ....

ေဝးတေနရာမွ ေဖေဖနဲ႔ေမေမသို႔.....

(၁၀-၁၀-၁၀)