မေျပာပါရေစနဲ႕ခ်စ္သူ
တိမ္ေတြသာ
အေမွာင္မဖံုးခဲ့ရင္
လမင္းႀကီးသာတဲ႕
ေဟာသလိုလျပည့္ညမွာ
ဒို႕မင္းေက်ာျပင္ေနာက္ ပါးအပ္ကာေနခ့ဲမွာေပါ့.......
အခုေတာ့
တိမ္ေတြဖံုးတဲ႕
ဒီကဆုန္လျပည့္ညမွာ
မင္းဘယ္မွာလဲဆိုတာ ဒို႕မသိခ်င္ေတာ့ဘူးေလ...
မင္းမလဲ
ဒို႔ပါးအပ္ထားတတ္တဲ႕
ေက်ာျပင္ေလးကို
ဘယ္သူ႕ဆၤီပံုအပ္ထားျပန္ၿပီလဲ ရွိေစေတာ့ေပါ့.....
ဒို႕ေလ
မင္းေက်ာျပင္ရဲ့ေနာက္ပါး
တိတ္တခိုးနမ္းရႈိက္မိေနဖူးတဲ႕
မင္းကိုယ္န႕ံသင္းသင္းေလးကို အခုထိအမွတ္တရရွိဆဲပဲ......
တခါတေလမွာေတာ့
ဒို႕ခ်စ္သူ
မင္းေက်ာျပင္ရဲ့ေနာက္ကြယ္က
မင္းမၾကားႏိုင္တဲ႕
ဒို႕ရဲ့ရင္ခုန္သံစကားလံုးေတြကို
တိမ္ေနာက္ကလမင္းႀကီးလို
မင္းအငမ္းမရတမ္းတေတာင့္တေနမယ္ဆို
အေပ်ာ္ဆံုးပံုရိပ္ေတြနဲ႕ ဒို႕မင္းကိုေစာင့္ေနမွာအေသအခ်ာပဲ......
အေဝးကိုမေငးေတာ့ဘူး
ဒို႕
ျပာမႈိင္းမႈိင္းမည္းေမွာင္ေနတဲ႕
ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ႀကယ္တစ္လံုး မွမရွိဘူး
ဒို႕ရဲ့လမင္းႀကီးအတြက္ေလ.......
Saturday, May 09, 2009
ခ်စ္သူ႕ေနာက္ကြယ္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ကဗ်ာက ေကာင္းလိုက္တာ..
ျပန္ဆံုႏိုင္ပါေစလို႕
Post a Comment