ကႏၱာရေနေရာင္မွာ
ေရႊေရာင္သစ္ရြက္ေတြေပါတုန္း
ျဗဳန္းဆိုဆံုစည္း
လုပ္ဇာတ္ေတြနဲ႔အကြက္ဆင္ေတာ့
အၾကင္နာသခၤ်ာေတြထဲ
ေခါင္းမေဖာ္ေအာင္တြက္ၾကရတယ္........
မာယာအဘိဓာန္မွာ
အျပည့္အစံုေဖာ္ျပထားတဲ႔
မ်က္ဝန္းရဲ့အဓိပၸါယ္ကို
သံသယစကၠဴတစ္ရြက္နဲ႔
ယံုၾကည္မႈေတြအရာထင္ေစခဲ႔ေတာ့
အဆံုးမရွိတဲ႔အေျဖတစ္ခုရဲ့ဝဲဂယက္မွာလည္ၾကရတယ္............
ျဖဴစင္တဲ႔အဂၤါရပ္နဲ႔အညီ
လွည့္ျဖားသိမ္းသြင္းခံခဲ႔ရအၿပီးမွာ
ဘာဘာညာညာမေတြးမိခဲ႔ဘူး
အျပင္းဆံုးေလအားနဲ႔အတူေပါ့
ခံစားခ်က္ေက်းကၽြန္ေတြလိုလံုးလည္ခ်ာလည္ေပ်ာ္ေမြ႔ၾကရတယ္.......
ေရာင္စံုပန္းခ်ီရဲ့စုတ္ခ်က္ေတြမ်ားလာေတာ့
ခမ္းေျခာက္လာတဲ႔ခံစားမႈေတြေအာက္
ဝမ္းလ်ားေမွာက္တာမပီျပင္ခဲ႔ေတာ့
ေတးသြားပဲၾကားၾကား
ရုပ္ရွင္ပဲၾကည့္ၾကည့္
ငါခံစားရေတာ့တာအတိတ္ကကိုယ္တိုင္ေရးျပဇာတ္ေလာက္
ပီျပင္တဲ႔ထပ္တူက်မႈကိုမျမင္ရေတာ့ဘူး
အိုေအဆစ္အလယ္က အတိတ္ကႏၱာရမွာ
ကခဲ႔တဲ႔ ျပဇာတ္က ဘဝင္ျငိေနတယ္...........
ခုထိေပါ့......။
1 comment:
ကဗ်ာေလးေတြကေတာ့ ႏုေနတာပဲေနာ္...
Post a Comment