သီတင္းကၽြတ္တမ္းခ်င္း

မိုးေလကင္းလြတ္တဲ့အခုလို ေဆာင္းအဝင္ကာလေလးမွာ
ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ကၽြန္မက ေဆာင္းရာသီကို အလြန္ႏွစ္သက္ပါတယ္။
ဇာတိေျမျဖစ္တဲ့ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႔ မွာ ေဆာင္းရာသီ ဒီသီတင္းကၽြတ္ကာလကစျပီး ပြဲေတာ္ေတြလာေတာ့မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငယ္ငယ္က ေတာင္ၾကီးျမိဳ႔ ေပၚလည္ပတ္ရတဲ့အရသာကို အရမ္းသတိရမိေနတယ္ေလ။
တန္ေဆာင္တိုင္မီးထြန္းပြဲေတာ္ မွာ တခမ္းတနားက်င္းပတတ္တဲ့ ေဒသစရုိက္ကိုလဲ တသသပါပဲ။
ၾကီးျပင္းလာရာ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႔မွာလဲ သီတင္းကၽြတ္ကစ တေပါင္းတန္ခူးတိုင္ေအာင္ ဆြမ္းၾကီးေလာင္းပြဲ နဲ့အတူ
ဇာတ္သဘင္ပြဲမ်ား ရပ္ကြက္အလိုက္ လမ္းအလိုက္ ႏွစ္တိုင္းက်င္းပတတ္ၾကတာကိုလဲ သတိတရပါ။
မီးပံုးေလးေတြ အိမ္တိုင္းလိုလိုထြန္းညွိတတ္တာေတြ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြ အလွထြန္းတတ္တာေတြကို
အႏုပညာဆန္ဆန္ ဖန္တီးတတ္တာကလဲ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာ့ဓေလ့တစ္ခုပါပဲ။
အႏုပညာကို ေနရာတိုင္းမွာ ေရာယွက္ဖန္တီးခံစားတတ္ၾကတဲ့လူမ်ိဳးအျဖစ္ ကၽြန္မကေတာ့ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။
အလွဴအတန္းေတြနဲ့အတူ အိမ္လာတဲ့ဧည့္သည္ေတြကို မုန့္ပဲသြားေရစာမ်ားနဲ့ဧည့္ခံတတ္တဲ့အစဥ္အလာကလဲ
အေတာ္ၾကည္ႏူးစရာပါ။
အခုလို မိခင္ဓေလ႔နဲ႔ေဝးရာ အရပ္ေဒသမွာ ရပ္တည္ေနရတဲ့အခါ သီတင္းကၽြတ္ကာလေလးေရာက္လာတဲ့
ခုလိုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဆိုင္းသံဗံုသံတညံညံနဲ့ ပြဲေစ်းတန္းရဲ့ ဆီေၾကာ္ေညွာ္န႔ံတသင္းသင္းကိုလဲ ကိုယ့္ႏွာဝမွာ
စိတ္ကူးနဲ့သာရွဴရႈိက္မိေနပါေတာ့တယ္။
အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ မိသားစုအလိုက္ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ျပီး ေပ်ာ္တျပံဳးျပံဳး ေလွ်ာက္လည္ျဖစ္ၾကတဲ့ ေတာင္ၾကီး
တန္ေဆာင္တိုင္မီးပံုးပ်ံပြဲ ကထိန္ပြဲ နဲ့ ေမာ္လျမိဳင္ဆြမ္းၾကီးေလာင္းပြဲေတြ ကိုျပန္ေျပာင္းျမင္မက္ေနမိတာေပ့ါ။

သတိတရ တမ္းတစြာျဖင့္