အမုန္းမယူ
ျပံဳးအပူနဲ႔
မူတူတူမ်က္ႏွာေပးကို
ရင္ေလးတယ္ ကိုယ့္ခ်စ္ဦးရယ္
ဘုန္းတက္တဲ့ေဆး။
အေျပာၾကဴၾကဴ
အေမာရယ္ေျပေစမယ့္
ေဟာဒီေလခ်ိဳးေလးကိုကြယ္
ခ်စ္တာပို ေစတနာအေမးရယ္က
ကိုယ့္အျပံဳးကိုခ်ိဳေစတဲ့ အေတြး။
ဟန္ပိုတာ မူႏဲြ႔ႏြဲ႔ေလးရယ္
ဘယ္အတြက္ မုဒိတာပြားေစမယ္
ေျပာစမ္းပါ ကိုယ္နားသြင္းခ်င္လို႔
အတည္ၾကည္သစၥာစကားကိုမွ
ၾကားခ်င္မိယံုရက္သူရယ္က
ပို႔လိုက္မယ္ကြဲ႔ အေဝး...........။
ေမေလးသည္ ကို႔ရင္ခြင္ကိုမီလ်က္ မ်က္လံုးေလးေမွးကာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ကို႔ႏႈတ္ခမ္းအားပြတ္သပ္လ်က္
တိုးဖြဖြေလသံျဖင့္
“ဟိုးအေဝးကတိမ္တိုက္ေတြထဲမွာေတာင္ အတူေနခြင့္ရခ်င္ေသးတယ္” ဟုေျပာလိုက္ေသာအခါ
ကိုသည္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ေျပာလိုက္ေသာအသံမာမာကျဖင့္
“ဟာ...............မျဖစ္ႏိုင္တာေတြမေတြးပါနဲ့ အတူရွိခ်ိန္မွာ အားတက္တဲ့စကားေလးေတြေျပာဖို႔ၾကိဳးစားစမ္း” ဟူ၏။
ထိုအခါ ေမေလးသည္ ၾကည္နူးေသာစိတ္အစဥ္မွာ မႈိင္းမိသကဲ့သို႔ ႏြမ္းလ်ခ်ိနဲ့ကာျဖင့္ ရင္ထဲလႈိက္ဖို ငိုေၾကြးဖို႔ရာ တာစူကာျဖင့္
အသံတိတ္ကာသြားေတာ့သည္။
“................”
တိတ္ဆိတ္မႈကို ရယူသြားေသာ ေမေလးအား ကိုက ၾကည့္ကာ အလိုမက်ေသာမ်က္ႏွာထားျဖင့္ အသံျမွင့္ကာေျပာလိုက္ပံုက
“ေဟ့..........ဘာျဖစ္သြားတာလဲ မွန္းစမ္း၊ ဟာ........... အဲဒါေပါ့မၾကိဳက္တာ ေပ်ာ္ရမယ့္အခ်ိန္မွာ ဒီဟာေတြနဲ့ပဲအခ်ိန္ကုန္ေန” ဟုဆိုေလသည္။
မ်က္ေမွာင္ေလးအသာၾကဳတ္၊ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးအားအသာစူကိုက္ကိုက္ကာ ကိုအားလွမ္းၾကည့္ေနေသာေမေလးဟာျဖင့္
“..........” ခပ္တိတ္တိတ္ေလးေပါ့။
အေျခအေနအရ ေျပာရန္လိုေသာစကားလံုးဟု အထင္ေရာက္သူ ကို က ေမေလးအား သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားမွ ထာဝရပိုင္ဆိုင္ထားေသာ
စကားလံုးမ်ားကို သူ၏ေအာင္ျမင္ေသာေလသံျဖင့္ တည္ၾကည္စြာ စကားခြန္းအျဖစ္ဖန္တီးလိုက္ရာ
“ေသခ်ာနားေထာင္၊ခ်စ္လို႔ျမတ္နိုးလို႔ ရင္ခြင္ထဲထည့္သိမ္းထားတာ၊ မဟုတ္တာေတြနဲ့ေျပာဆိုအခ်ိန္ကုန္ေနမွ ပိုခ်စ္မယ့္သူမဟုတ္ဘူး၊”
ဟု ေဒါသစြက္အသံတခ်ိဳ႔ျဖင့္ ေမေလးအား ရင္တုန္ေစေတာ့သည္။
ထိုအခါ တုန္ေသာရင္ ခုန္ေသာႏွလံုး ဆံုေသာမ်က္ဝန္းအေပၚ ေမေလးတုံ့ျပန္လိုက္ေသာ စကားေလးက
“ဟုတ္” ျဖစ္၏။
သည္တြင္ ကိုက ေမေလး၏ရြံ႔ေၾကာက္ပံုစံအား အခြင့္ေကာင္းယူလ်က္ ေက်နပ္စြာ ဘဝင္ယူလိုက္ေသာအသံျဖင့္
“ကတိေပး ေနာက္အဲလိုမလုပ္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ၊ကတိေပးမွျဖစ္မယ္၊အခ်ိန္ေတြကုန္တယ္ ႏွေျမာစရာသိပ္ေကာင္းတယ္” ဟုေျပာျပန္သည္။
ေမေလးသည္ ကို႔စကားအဆံုးတြင္ စိတ္ထဲဝယ္မေက်နပ္မႈအုပ္စိုး ညႈိုးေလ်ာ္ေသာကဗ်ာဆန္မႈမ်ားစြာအေပၚ မခ်ိမဆန့္ခံစားရသျဖင့္စုပ္သပ္လိုက္မိသည္။
“ဟင္း........ကြ်တ္”
ယင္းအသံကိုၾကားေသာ ကိုသည္ ေမေလးအား စိတ္ညစ္စိတ္တိုသည့္ပံုျဖင့္ၾကည့္ကာ ရင္ထဲမွလဲ စိုးရိမ္စိတ္တစံုတရာရွိလာသည့္ေနာက္
အေျခအေနကိုထိန္းလိုသည့္ ပံုျဖင့္ ေမေလးအားဆံုးမေသာ ေလသံျဖင့္
“သိသေလာက္အေတြးေသးေသးေလးနဲ့ မေျပာနဲ့ မေတြးနဲ့၊ ကုန္သြားတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုဘာနဲ့မွျပန္မဆပ္နိုင္ဘူး၊ဟုတ္ျပီလား၊
လုပ္စရာေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္၊ အဲဒါေတြနဲ့အခ်ိန္မကုန္စမ္းနဲ့” ဟုဆိုေလသည္။
ေမေလးသည္ ကို၏စကားအဆံုး လႈိက္ဖိုဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ငိုေၾကြးလိုက္ေတာ့သည္။
“အဟင့္....အဟင့္......အီးဟီး......ရႊတ္”
ထိုအခါ ကိုသည္ ေမေလး၏မဟန္ေသာ အေျခအေနအား ျမင္ေတြ႔ေသာအခါတြင္ သူ႔အားမုန္းတီးစိတ္ခုသြားမည္စိုးသျဖင့္
ေမေလးအား ရင္ခြင္အတြင္းဆြဲသြင္း၊သူ႔ေပါင္ေပၚေပြ႔ခ်ီကာ ေမေလးေမးေစ့အား သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ဆြဲယူေမာ့ၾကည့္ေစကာ
“ဒီမွာၾကည့္စမ္း၊ ခ်စ္လို႔ျမတ္နိုးလို႔ မခြဲနိုင္လို႔ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရေအာင္ၾကိဳးစားထားရတာေလ၊မုန္းတယ္မခ်စ္ဘူးေမ့ပစ္ခ်င္တယ္ဆို
ဘာလို႔ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ၾကိဳးစားထားမွာလဲကြာ၊ ေနာ္..........” ဟုစိုးရိမ္မႈစြက္ကာ ခ်ိဳသာစြာေျပာေလသည္။ ထို့အျပင္ ေမေလး၏ပါးျပင္ႏုႏုေလး
အား စံုမက္စြာ နမ္းရႈိက္ျပန္ေသာအခါ ေမေလး၏ စိတ္ႏုတိမ္တိုက္အား ဝမ္းနည္းပူေဆြးစြာေသာအေငြ႔အသက္မ်ားအုပ္မိုးေသာအခါ
မ်က္ဝန္းစံုမွ မ်က္ရည္မ်ားစြာ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးမွာလဲ မဲ့တဲ့တဲ့အမူအရာသို႔ေျပာင္းသြားျပီးေနာက္ ပူဆာေနေသာ
မုန့္အား လိုခ်င္သည့္အခ်ိန္ထက္ ေနာက္က်စြာရသည့္အမႈျဖင့္ မခ်ိတင္ကဲငိုေၾကြးေသာကေလးငယ္တေယာက္
ပံုစံအတိုင္း ခ်ံုဳးပြဲခ်ငိုလိုက္ေလသည္။
“အဟီး............”
ကိုသည္ေမေလးအားစိုရိမ္ၾကီးစြာအေနအထားျဖင့္ အေျခအေနအားကိုင္တြယ္ပံုနည္းစနစ္ေျပာင္းရန္လိုအပ္ေၾကာင္း
သိရွိသြားသည့္ သူပမာ ေမေလးမ်က္ရည္မ်ားအားတယုတယသုတ္ေပးကာ ႏွာရည္မ်ားကိုပါ သိမ္းဆည္းေပးျပီး
ႏႈတ္မွလည္း တဖြဖြျဖင့္ ကေလးအားေခ်ာ့ျမဴေသာ မိခင္ပမာ ေမေလးအား ေခ်ာ့ျမဴေလသည္။
“တိတ္.........တိတ္........ေနာ္၊မငိုနဲ့ေနာ္၊အရမ္းခ်စ္တာေပါ့.....၊သိပ္ခ်စ္တာ မခြဲနိုင္ဘူး ဒါေၾကာင့္ရင္ခြင္ထဲသိမ္းထားတာေလ......ေနာ္၊
ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္၊ဘာမွမေျပာဘူး ေမ့ပစ္လိုက္၊ဟုတ္ျပီလား၊ခ်စ္တယ္ေနာ္...........”
ေမေလးသည္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈရသြားေသာ တိုက္ပြဲနိုင္သူတစ္ေယာက္ပမာ ပါးေလးႏွစ္ဖက္တင္းေဖာင္းလာေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးအစံု
ကို တတ္နိုင္သမွ်ခြန္အားေလးနဲ့စူထားကာ မ်က္ဝန္းေလးကိုလဲ ေဒါင့္ကပ္ကာ ကို့မ်က္ႏွာအား ေမာ္ၾကည့္ကာ ငိုျပီးစအရွိန္မေသေသး
ေသာကေလးငယ္ပမာ ရႈိက္ငင္ေနေလသည္။
“အဟင့္.....ရႊတ္”
ထို့အျပင္ နွာေခါင္းမွလွွ်ံက်လာေသာ ႏွာရည္နွင့္ မ်က္ဝန္းအစံုမွထြက္က်လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားကိုလဲ ေမေလးသည္ လက္ဖမိုးေလး
ျဖင့္ဖယ္သုတ္ေနေသးသည္ေလ။
“ဖယ္ဖယ္၊ သုတ္ေပးမွာေပါ့၊တိတ္ေတာ့ေနာ္၊စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ဖို႔အနားမွာေခၚထားတာမဟုတ္ဘူး၊” ဟုေျပာကာ ကိုသည္ေမေလး
လက္ဖမိုးေလးအား တယုတယဖယ္ကာ နႈတ္မွတဖြဖြေျပာဆိုကာ နူးညံ့ေသာအနမ္းမ်ားျဖင့္ေမေလးအား ျမဴေနေလေတာ့သည္။
အၾကင္နာတရားေလးမ်ားျဖင့္ ေဝဆာေနေသာ ေမေလးသည္ တိမ္းမူးေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္နူးစြာျဖင့္ ကို႔ခ်စ္ျခင္းတရားေအာက္ ေပ်ာ္ေမြ႔ေန
ေတာ့သည္ေလ။
တစ္ခ်ိန္တစ္ခါေလာက္ အတိတ္ဆီေနာက္ျပန္ေမွ်ာ္မလားေငးမိတယ္။
အင္တင္တင္ ဟိုတခ်ိန္က ငါ့ေျခလွမ္းတိုင္းကို နင္အပိုင္စားရဖူးတယ္ေနာ္။
ငါ႔ရင္ကိုလဲ နင္မေတြ႔ခ်င္ခဲ႔ဘူးဆိုတာ နင္႔ရင္ထဲက အရိပ္တခ်ိဳ႔ကို ဖမ္းမိခဲ႔တဲ႔အခါ ငါ နင့္ကိုေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ခဲ့တယ္။
နင္လိုခ်င္တဲ့ ငါ့ဆီကအရာေတြအားလံုး နင့္ကိုသိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ေလး ေပးခံစားေစခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ နင္ကတန္ဖိုးထားတဲ့ရတနာလို ငါ့ကို ႏွလံုးသားလည္္မွာမဆြဲထားဘူး။ နင့္ႏွလံုးသားကိုလဲ ငါ့အတြက္ေကာ္ေဇာနီလမ္းလို မခင္းခဲ့ေပးဖူးဘူး။
မေျပျပစ္တဲ့ေခ်ာေမြ႔မႈတစ္ခုကို နင္က ငါ့နဲ႔အတူ စမ္းသပ္ခ်င္တယ္တဲ႔။ ခနဲ႔တဲ့တဲ့ စကားလံုးေတြနဲ့အတူ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႔ကို ရင္ထဲအသီးသီး
ဆြဲသြင္းခဲ့ၾကတယ္။
နင့္မ်က္ဝန္းအစံုကိုငါၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔အတူ တစံုတရာအေပၚ အရြဲ႔တိုက္ခ်င္ပံုနဲ႔ နင့္မ်က္ႏွာေပးက ခပ္မဲ့မဲ့အျပံဳး၊
ပိုင္ႏိုင္တဲ့အၾကည့္တခ်က္နဲ႔ ငါ့ကိုအစိမ္းလိုက္ဆြဲသြင္းခဲ့တယ္။
အဲဒီအခ်စ္ဆိုတာကို အစိမ္းလိုက္ခံစားၾကည့္ေစတဲ့ နင့္ရဲ႔ ငါ့အတြက္ေစတနာေတြဟာ တေန႔မွာေတာ့ ကာရံတစ္ခုမဟုတ္တဲ့အျပင္းစား
ေပါက္ကြဲသံစဥ္အျဖစ္ ငါ့ရင္ကို ျပဳစားလိုက္ျပန္တယ္။
အဆိုးဆံုးအရုိင္းဆံုးဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းေတြနဲ့အတူ နင့္အင္ပါယာမွာ ငါနလန္မထူႏိုင္ေအာင္ ငါ့စိတ္ထဲကတန္ဖိုးထားတဲ့အရာေတြအားလံုး
ကို ကံတရားရဲ့ေနာက္လိုက္မျဖစ္ခ်င္ဘူး တဲ့။
ခပ္သဲ့သဲ့ေျပာတဲ့စကား ငါၾကားခဲ့ဖူးတယ္။
ဒီေနာက္မွာ မေျပာမျဖစ္တဲ့စကားဆိုျပီး “မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး” လို႔ ထပ္ေျပာခဲ့ျပန္တယ္ေနာ္။
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြးေတာေမ်ာလြင့္ခြင့္ကို အခါခါငံ့လင့္ေနမိေပမယ့္ မထင္မွတ္တဲ့ဒီျဖစ္ရပ္ေနာက္
ဒေရာေသားပါးအေျပးကေလးရုန္းထြက္လိုက္မိတဲ့အခါမေတာ့ ရင္ကြဲမတတ္ အနာေပၚဆားတုိ႔ထားသလို
ဆတ္ဆတ္ခါနာက်င္ ဒုကၡေတြပင္လယ္ေဝေနသလို ကမ္းလင့္မလားငံ့လင့္မိလက္တစ္စံုကို ငါလိုခ်င္ခဲ့တယ္။
အျပံဳးမဲ့မဲ့တခ်က္နဲ႔ ပက္ပက္စက္စက္ခြဲထြက္သြားတဲ့ နင့္ေက်ာျပင္ကို လွည့္မၾကည့္ခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ တခ်က္ေလးေတာ့ေစာင္းငဲ့မိတယ္။
မေျပာပေလာက္တဲ့ လ်စ္လ်ဴရႈမႈကို သည္းထန္စြာခံစားခဲ့မိေသးတယ္။
ယူက်ံဳးမရတဲ့အပူမီးေတြက ငါ့မ်က္ဝန္းကို မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ကာလမ်ားစြာစိုစြတ္ေစခဲ့တယ္။
စိတၱဇဆန္ဆန္ အားလံုးရဲ႔အလယ္မွာ မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္နဲ႔ စိတ္ရုိင္းကိုရြက္လႊင့္ခဲ့မိတာလဲ ေနဝင္တဲ့ရက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ဟာတာတာ
အေတြးတေပြ႔တပိုက္နဲ့ ခပ္မိုက္မိုက္ျဖတ္ေက်ာ္မိခဲ့ေသးတယ္။
အရင္းအႏွီးက သိပ္မမ်ားေပမယ့္ မခ်ိတင္ကဲခံစားမိရာကေန တႏံု႔ႏံု႔လဲခံစားခဲ့ေသးတယ္။
ခံစားခ်က္အားလံုးက ကဗ်ာမျဖစ္သြားဘူး။ စာအျဖစ္လဲ ခ်ေရးဖို႔ရာ စကားလံုးရွာလို႔မရေလာက္ေအာင္ သိမ္ဖ်င္းလြန္းတယ္။
သင္ခန္းစာယူလိုက္ေပါ့ ကံေကာင္းတယ္လို႔သေဘာထားလိုက္ေပါ့ တဲ့။ အားေပးတဲ့စကားအလား ငါ့နားထဲအထပ္ထပ္ဝင္ေသးတယ္။
အမ်က္မေျပတာလား အခဲမေက်တာလား အစြဲေတြေဝေနတာလား အဟား ခပ္မဲ့မဲ့နဲ့ အသံတိတ္ငိုေနမိတဲ့ငါ့မ်က္ႏွာကို မွန္ထဲၾကည့္မိေတာ့
သိမ္ငယ္တဲ့မ်က္ႏွာအျဖစ္ ညႈိးလ်လ်ေတြ႔ေနရျပန္တယ္။
ေကာင္းကင္ကလာတဲ့ ငါ့အတြက္ ေထာင္ေခ်ာက္လြတ္လမ္းညႊန္စကားေလးက
လူသားအားလံုးမွာ ကိုယ္စီကိုယ္စီေသာကေတြခံစားေနရ
တာအခ်ိန္နဲ႔အမွ်ပါတဲ့ ဒါေပမယ့္သူတို႔အားလံုးရုန္းထြက္ႏိုင္ဖို႔ရွင္သန္စြာၾကိဳးစားေနၾကတယ္တဲ့ လတ္ဆတ္မႈေတြကိုဖမ္းဆုပ္ထားၾကဆဲပဲ
တဲ့ ။
ဒီစကားမ်ိဳး တစ္သက္မွာတစ္ခါသာၾကားဖူးတဲ့ ငါ့ေကာင္းကင္ဖန္ဆင္းရွင္ရဲ့ ဒိုင္ယာေလာ့ခ္လွလွေလးကငါနားဝင္ခ်ိဳခ်ိဳနဲ့လက္ခံ
ခဲ့တယ္။
ရင္ထဲကအစိုင္ခဲအားလံုး ျမဴမႈန္ေတာင္ျဖစ္မက်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ ငါ့အတြက္ေန႔သစ္အားလံုးက အသစ္စက္စက္ေတြခ်ည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။
ငါအရွက္မရခဲ့ေတာ့ဘူး။ေနာင္တရစရာအျဖစ္ဆိုးလိုၾကံဳခဲ့ရတယ္လို႔လဲ မျမင္ေတာ့ဘူး။အရာအားလံုးကိုေအာင္ျမင္ေအာင္ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔
ဦးတည္ေနခဲ့မိတယ္။
ယံုၾကည္ရာတစံုတရာကိုလဲ ငါ့စိတ္နဲ့ထပ္တူ စိုျပည္ခြင့္ရႏိုင္မယ္လို႔ တစ္ထစ္ခ်ပဲ။ ပံုျပင္ေတြအမ်ားၾကီး ငါမ်က္စိနဲ့တပ္အပ္ ရင္နဲ႔ထပ္တူ
ၾကားခဲ့ဖူးတယ္။ ငါ့ရဲ့ျဖစ္ရပ္မွန္က ငါၾကားတဲ့ပံုျပင္ေတြနဲ႔ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ ခပ္ပါးပါးနဲ႔ မေျပာပေလာက္ေအာင္ ကေလးကစားစရာပဲ။
အရာခပ္သိမ္းကို သဘာဝက်က် အမွန္ျမင္အမွန္သိႏိုင္ဖို႔အေရး ငါ့စိတ္ကို ျပင္ဆင္ခဲ့ေသးတယ္။
အလိုမက်တဲ့ခံစားမႈေတြေအာက္ အခ်ိန္ေတြကို ငါမစေတးေတာ့ဘူး။ ငါလိုခ်င္တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို လတ္ဆတ္စြာျဖည့္တင္းေပးမယ့္
ကံတရားလက္ေဝခံေတြကလဲ ငါနဲ့အတူ သိုင္းဝိုင္းေနတာလဲ အခ်ိန္နဲ့အမွ်ပါပဲ။
ခပ္ရႈပ္ရႈပ္ရင္ဘတ္မ်ားက ငါ့နံေဘးမွာ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေပါ့။
ခပ္ေပါ့ေပါ့ အေတြးကို ေပါ့ပ်က္ပ်က္ခံစားေပးလိုက္မိတာ ရင္ဘတ္အားေတြျပည့္ေစခဲ့တယ္။ အၾကင္နာတရားေတြကိုေတာ့ မေမ့ေတာ့တာ
တကယ္ပါပဲ။ ငါတန္ဖိုးထားတဲ့ လက္ကိုင္ျပဳစရာ အၾကင္နာတရားရဲ့ သိမ္ေမြ႔တဲ့ေစစားရာေနာက္ ညေပါင္းမ်ားစြာ တေကာက္ေကာက္
လိုက္ခဲ့မိေတာ့ မရုိင္းတဲ့ အခ်စ္ကို အဆန္းမဟုတ္တဲ့ စကားေတြနဲ႔အတူ သူမတူတဲ့ျဖစ္ရပ္ကေလးက ငါ့ကို ဘဝလက္ေဆာင္ေပးခဲ့ေတာ့
အတိုင္းမသိၾကည္ႏူးမိျပန္တယ္။
ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ့ ရင္ထဲကအစိတ္အပိုင္းတခ်ိဳ႔ တပိုင္းတစရွင္သန္လာျပန္တယ္။ ယံုၾကည္မႈတစ္ခုကိုလဲ ငါ့ရင္ထဲ ဒိုက္ရုိက္ခပ္ျမန္ျမန္
စြဲျမဲေစခဲ့ျပန္တယ္။
ေနာက္အေတာ္ၾကာေပၚမလာတဲ့အျဖစ္ဆိုးနဲ႔ ငါ့ကိုမိတ္ဆက္ေပးခဲ႔ျပန္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါ့ဘဝက ပိုင္ရွင္အစစ္နဲ႔ေတြ႔လိုက္ရတဲ့အလား
ယံုၾကည္ရာခင္တြယ္မိသူ ငါ့ရဲ့ အခ်စ္ဦးသူ နဲ့ ဆံုစည္းခြင့္ေလးကို ကံၾကမၼာက သာသာၾကီးေပးလိုက္ျပန္ေတာ့.။
အရာအားလံုး ငါ့ဘဝေလးကို အသစ္ေတြအျဖစ္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ျပန္တယ္။
ေကာင္းကင္ၾကီးၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့ တိမ္သားေတြက လတ္ဆတ္လြန္းလွပါဘိသနဲ့။
တိမ္ခိုးေတြက အသစ္စက္စက္မိတ္ဆက္ေနျပန္တယ္။
ခြန္းဆက္မိတဲ့ စကားလံုးအသစ္ေတြကလဲ ငါနဲ့ သူၾကားမွာ ပလူပ်ံလို႔။
သဘာဝတရားဟာလဲ ငါတို႔ နွစ္ေယာက္ကို ခပ္သစ္သစ္ ေပးဆပ္ျပန္တယ္။
အျပန္အလွန္ နူးညံ့မႈမ်ားနဲ႔ ရစ္ပတ္ေနွာင္ဖြဲ႔လိုက္တဲ့အခါ ငါေကာသူေကာ ရင္ခြင္အသစ္တစ္ခုအျဖစ္ တိတ္တဆိတ္ လတ္ဆတ္ေနမိၾက
ျပန္တယ္။
ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ႔ဖြယ္အတိနဲ့ ရႈမညီးတဲ့ အခ်စ္ၾကီးအေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ခံစားလိုက္ရတဲ့ေန႔ကအျဖစ္ကေတာ့
အဟီး.........
ေျပာျပမယ္ ။
မ်ိဳးေက်ာ့ျမိဳင္သီခ်င္းေလးလို ကိုယ္ေျပာမယ့္အေၾကာင္းရယ္ နည္းနည္းေလးေတာ့ၾကမ္းတယ္ ေပါ့။
ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက စားမယ္ သြားမယ္ အိပ္မယ္ လုပ္ခ်င္တာေတြေလွ်ာက္လုပ္မယ္ ဒါေတြနဲ႔ပဲ
ၾကီးျပင္းလာခဲ့တာေလ။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အိပ္မက္တစ္ခ်ိဳ႔တစ္ဝက္ကိုလည္း ဖန္တီးပိုင္ဆိုင္ခြင့္လည္း ရခဲ့တယ္။
အင္း .... အခုေတာ့ မေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ လွ်ပ္တစ္ျပက္ အေတြ႔အၾကံဳေလးလို႔ေျပာယင္ရတယ္။
ေၾကညာေမာင္းခတ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ရင္ထဲသိမ္းမထားႏိုင္လို႔ ေဝမွ်ေပးတာဆို နည္းနည္း ေၾကာင္မလားပဲ။
ဘဝေလး တစ္ဆစ္ခ်ိဳးအေျပာင္းအလဲေလးေပါ့ေလ။ သိပ္မဆန္းေပမယ့္ သမားရုိးက်နည္းလည္း မဟုတ္တဲ့အတြက္
ခံစားရခ်က္မသက္သာတာေတာ့အမွန္ပါပဲ။
ရွိေစေတာ့ရယ္လို႔ေျပာလိုက္ဖို႔ကလည္း ေလးနက္တဲ့သဘာဝကို မလြန္ဆန္နိုင္ခဲ့ဘူး။
...
မနက္အိပ္ရာကနိုးနိုးခ်င္း သတိထားလိုက္မိတာက ကိုယ့္အိမ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာပဲ။
ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ။ သူ႔အိမ္ကိုေရာက္ေနတာကိုး...။
အင္း လူးကာလြန္႔ကာနဲ႔ နည္းနည္းလႈပ္ရွားလိုက္ခ်ိန္ ကိုယ့္နံေဘးက သူက အားေကာင္းေမာင္သန္နဲ့ ကုပ္သဖြယ္သန္မာလွတဲ့
သူလက္တစ္ဖက္က ငါ့ကို အသစ္တစ္ခုနဲ႔ ခပ္လန္းလန္း မိတ္ဆက္ေပးျပန္တယ္။
ပူေလာင္ျပင္းျပတဲ့ ေအးခ်မ္းေသာျငိမ္သက္ျခင္းတစ္ခုကို ငါ့အျဖစ္နဲ့ မလိုက္ဖက္စြာ ကဗ်ာဆန္ဆန္ခံစားလိုက္ရေတာ့ ဘာမွန္းမသိလိုက္
ျပန္ဘူး။
ဟူးခနဲ သက္ျပင္းေမာေတြ ရင္ထဲမွာ အသံတိတ္ခါခါခ်မိျပန္ေပမယ့္ အျပင္ပန္းမွာေတာ့ အမည္မသိ လန္းလြန္းတဲ့ပန္းကေလးအလား
ဖူးသစ္စေလးေပါ့။
ေပးလိုက္တဲ့ ငါ့အတြက္ နင့္လက္ေဆာင္က အဆံုးထိရူးသြပ္စြာ အမွန္ကန္ဆံုးသစၥာတရား နဲ့ ျငိမ္းေအးတဲ့ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ......။
ျဖည့္ေပးလိုက္တဲ့ ငါ့ရဲ့ နင့္အတြက္ အဆံုးစြန္ထိ စြဲလန္းတပ္မက္စြာ ခံစားေနမိမယ့္ နင့္ရဲ႔ လက္ေဆာင္ေတြကိုေပါ့..........။
အဆံုးမရွိဘူး ဆိုတာ ယံုၾကည္ေနမိသမွ် အဲဒီအခ်ိန္တိုင္းမွာ ငါဟာ နင့္အတြက္ အသစ္ ငါ့အတြက္ နင္ကလဲ အသစ္ ေပါ့..............။
ခ်မ္းတဲ႔ည ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္စိမ့္စိမ့္ေလးေအးတယ္။
နာရီေလးၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ညဥ္႔နက္ျပီလို႔ေျပာဖို႔ေတာင္မလိုေတာ့ေအာင္ ေန႔သစ္အရုဏ္ေတာင္တက္ေနျပီ။
ခပ္ေဝးေဝးတစ္ေနရာက ေၾကာင္သံလိုလိုတေညာင္ေညာင္နဲ႔ အေျပးေလးျဖတ္သြားတဲ့ စီးေတာ္ယာဥ္ေတြက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္အသံ
ေသးေသးေတြ တခ်က္ခ်က္ေဝ့လာတယ္။
ေစာင္ပါးေလးႏွစ္ထည္နဲ႔ အခ်မ္းဒဏ္အံတုေနရတာမလြယ္ဘူး။
အပူခ်ိန္ကတက္လာေသးတယ္။
အာေခါင္ေျခာက္လာတာနဲ႕ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က ေရခဲေသတၲာမရွိတဲ့အခန္းက်ဥ္းေလးထဲက ေဖ်ာ္ရည္ဘူးခြံအလြတ္ထဲတည့္ထားတဲ့
ေရေအးေအးကို တက်ိဳက္ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္။
အျပင္နဲ႔အတြင္း အေအးခ်ိန္မွ်သြားတယ္ ခပ္စိမ့္စိမ့္ေလးေပါ့။
ဟူးခနဲ သက္ျပင္းခ်ျပီး ဟာတာတာဗိုက္ကို ျဖည့္ဖို႔စိုင္းျပင္းမိျပန္ေတာ့ စားလက္စ ေပါင္မုန္႔အထုပ္နဲ႔ နုိ႔ဆီဗူး ကို ေတြ႔တယ္။
မစားခ်င္ေတာ့ဘူး။ဒါေပမယ့္စားစရာက ဒါပဲရွိတယ္။
အျပင္မွာ အိုးတစ္လံုးထဲ ေသာက္စရာ ဟင္းခ်ိဳတဲ့။
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မယ္ဇလီဖူးနဲ႔အရြက္ကို ဆန္ကြဲ ေတြ ငါးဖတ္ေလးေတြနဲ႔ ဟင္းဝါခ်က္ထားတာေတြ႔တာနဲ႔ တစ္ခြက္ေသာက္လိုက္တယ္။
ဟာေနတာ ပိုျပီးဆာလာတယ္။
ေစာနကေတြ႔တဲ့ေပါင္မုန့္ကိုသြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ မႈိစြဲခါစ ျဖစ္ေနျပီ။
နို့ဆီကလဲနည္းနည္းေဟာင္းေနျပီ။
မျဖစ္ေခ်ေတာ့ဘူးဆိုျပီး စားမယ့္အစီစဥ္ကိုနားလိုက္ရတယ္။
ျပန္အိပ္ဖို႔လုပ္ေတာ့ နားထဲမွာ တဝီဝီနဲ႔ ျခင္ေကာင္ေတြက ဝဲေေနျပန္တယ္ေလ။
ျမဴခိုးေဝတဲ့ေဆာင္းတစ္ည
လျပည့္အလွနဲ႔အတူ
မီးေရာင္စံုေတြကခုန္ေနတဲ့
အေဝးေျပးလမ္းမၾကီးရဲ့အဆံုး
မမုန္းႏိုင္ေအာင္စီးဆင္းသန္မာဆဲ
ျမစ္ငယ္ေလးတစ္ခုရဲ့ေရအလ်င္နဲ႔အတူ
တလႈပ္လႈပ္ေျပးလႊား မီးခြက္လွလွေလးေတြ
ဟိုဟိုဒီဒီေငးၾကည့္ ျမင္သာျမင္ၾကင္ခြင့္မရတဲ့
အမိႏို႔ခ်ိဳရည္ကိုေတာင့္တ လြမ္းဆြတ္သံေတြအားလံုး
မီးပန္းအလွေအာက္ က်ေပ်ာက္သြား..............။
အလွေပၚအယဥ္ဆင့္
သူသူငါအျပိဳင္က်ဲ အလွဖြဲ႔ေတြနဲ႔အျပံဳးတစ္ဆုပ္က
ရင္ထဲမွာလႈိင္းထန္ေစတဲ့အခါ
လက္ထဲမွာေႏြးေထြးမႈတစ္ခုဖမ္းဆုပ္ထားတာ
ခံစားမႈထပ္တူက် ျပိဳင္တူအခါခါျပံဳးမိၾကရဲ့.....။
ေက်ာထဲစိမ့္တဲ့ ဒီဥတုအေအး
ခပ္ေအးေအးေလးရင္ဆိုင္ရင္းေပါ့
အေျပးကေလးခြာလွမ္း
အျပန္လမ္းလည္းမေဝးခဲ့ဘူးကြယ္....။
တစံုတရာက်ေပ်ာက္သြားလား
ဘာကိုမွအေလးနက္မထား
အငိုဆိုတဲ့အက္ရွင္အတြက္
ထားခဲ့တဲ့ဒီမ်က္ရည္
ျမစ္ငယ္ေလးရဲ့ေသာင္ျပင္မွာခ်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ငါ့ရင္ထဲကတန္ေဆာင္တိုင္ည.........။
ေျခဖ်ားေထာက္ကာေမာ့္ၾကည့္ေတာ့
တိမ္ဖ်ားမွာခိုေနတဲ့ ဒီအျပံဳး
အားရေအာင္နမ္းရႈိက္ခ်င္ရဲ့...........။
လက္လွမ္းကာ ဖမ္းဆုပ္လိုက္ေတာ့
ေဝးကြာတဲ့ဟုိးတစ္ေနရာမွာ တည္ေနတဲ့ ဒီအရိပ္
အားသြန္ကာေျပး ေအးေအးေလးေပြ႔လိုက္ခ်င္ရဲ့..............။
မသိတဲ့အသည္းပန္း မလန္းေအာင္လဲ
မတိုက္တြန္းခ်င္ဘူး
ျပည့္စံုတဲ့ရင္ထဲကအရာကို
မတိမ္းညြတ္ ယိမ္းယိုင္ခ်င္လာေအာင္
ဆြဲေဆာင္မယ့္ မ်က္ဝန္းစကားလွေစမယ့္အခ်ိန္ခဏေလး
ေပးမလားေဆာင္ယူဖို႔
ငံ့လင့္ေနေပါ့
တိတ္တခိုး..............။
