အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ ျဖစ္ေပၚလာပံုအက်ဥ္း

၂၀၁၄ ခုႏွစ္ မတ္လ (၈) ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္မယ့္ (၁၀၃)ႏွစ္ေျမာက္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ ကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ၀တ္မႈန္သံစဥ္မွ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအား အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာအမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ ေပၚေပါက္လာပံုကို အက်ဥ္းအားျဖင့္ တင္ျပေပးပါရေစ။

အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ကို အေစာဦးဆံုး သတ္မွတ္က်င္းပတဲ့ႏိုင္ငံကေတာ့ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ၁၉၀၈ခုႏွစ္ ေမလ (၃) ရက္ေန႔မွာ ခ်ီကာဂိုၿမိဳ႕တြင္လည္းေကာင္း၊ ၁၉၀၉ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၈ ရက္ေန႔ နဲ႔ ၁၉၁၀ျပည့္ႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၇ရက္ေန႔မ်ားမွာ နယူးေရာက္ၿမိဳ႕တြင္ လည္းေကာင္း၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ အခန္းက႑ကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔၊ ကမၻာ့အမ်ိဳးသမီးထုရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြ ပိုၿပီးျမင့္မားလာေစဖို႔၊ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ဂုဏ္ျပဳဖို႔၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အခက္အခဲျပႆနာမ်ားကို ပူးေပါင္းေျဖရွင္းဖို႔ စတဲ့အခ်က္ေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕မ်ားက စတင္ၿပီး ဦးေဆာင္က်င္းပခဲ့တာပါ။


ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ရုရွား နဲ႔ အေရွ့ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ပ်ံ႔ႏွံ႕သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ကမၻာတ၀ွမ္းလံုးမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ကို မိမိတို႔ႏိုင္ငံအလုိက္ ေန႔မ်ားသတ္မွတ္က်င္းပခဲ့ၾက ပါတယ္။ အဲဒီလိုက်င္းပရာမွာ ႏိုင္ငံအလုိက္ ၄င္းတို႔ႏုိင္ငံအတြင္းျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးထုရဲ႕ အခက္အခဲမ်ားအတြက္ ေျဖရွင္းေပးရန္၊ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသားအမ်ိဳးသမီးတန္းတူအခြင့္အေရး ေတြရရွိဖို႔ လိင္ခြဲျခားဆက္ဆံခံရျခင္းမ်ား ပေပ်ာက္ေရးအတြက္ ခ်ီတက္ပြဲမ်ားက်င္းပျခင္း၊ အမ်ိဳးသမီးထုညီလာခံမ်ားက်င္းပျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ ၁၉၁၁ခုႏွစ္မွစၿပီး အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ကို ႏွစ္စဥ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ေနာက္ဆံုးပတ္ရဲ႕ တနဂၤေႏြေန႔တိုင္းမွာ ဆက္လက္က်င္းပခဲ့ၿပီး ရုရွားႏိုင္ငံမွာ ၁၉၁၃ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ေနာက္ဆံုးပတ္ရဲ႕ တနဂၤေႏြေန႔မွာ စတင္က်င္းပခဲ့ပါတယ္။

၁၉၁၄ ခုႏွစ္အေရာက္မွာေတာ့ မတ္လ ၈ရက္ေန႔ကို အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာအမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ အျဖစ္သတ္မွတ္ကာ ႏိုင္ငံတုိင္းမွာ က်င္းပခဲ့ၾကတာ ယေန႔တုိင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။  ကြန္ျမဴနစ္ နဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ႏုိင္ငံမ်ားမွာေတာ့ ယင္းေန႔ကို အစိုးရရဲ႕ တရား၀င္ရုံးပိတ္ရက္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။


၁၉၇၇ ခုႏွစ္မွာ ကမၻာ့ကုလသမၼဂၢအဖြဲ႕ႀကီးက အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ျဖစ္တဲ့ မတ္လ ၈ ရက္ေန႔ကို “အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ အခြင့္အေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကုလသမဂၢ အထိမ္းအမွတ္ေန႔” အျဖစ္သတ္မွတ္ကာ ႏွစ္စဥ္က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို က်င္းပရာမွာ ႏွစ္အလုိက္ Theme (အဓိကေဆာင္ပုဒ္) မ်ားကိုလည္း ထုတ္ျပန္ပါတယ္။ ယမန္ႏွစ္ ၂၀၁၃ခုႏွစ္အတြက္ ေဆာင္ပုဒ္ကေတာ့ “A Promise is a Promise: Time for Action to End Violence Against Women” ျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားအၾကမ္းဖက္မႈအဆံုးသတ္ေရးအတြက္ အဓိကထားေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာပါ။ ယခုႏွစ္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္အတြက္ ေဆာင္ပုဒ္ကေတာ့ “Equality for Women is Progress for All” (အမ်ိဳးသမီးထု ညီတူညီမွ်တိုးတက္ဖို႔) ျဖစ္ပါတယ္။


အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာအမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ က်င္းပေရးအဖြဲ႕ရဲ႕ ယခုႏွစ္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္အတြက္ ေဆာင္ပုဒ္ကေတာ့ “Inspiring Change” (ေျပာင္းလဲဖို႔အတြက္လႈံ႕ေဆာ္စို႔) ျဖစ္ၿပီး အဲဒီေဆာင္ပုဒ္ ေရြးခ်ယ္ရတဲ့အဓိကအခ်က္ေတြကေတာ့ “အမ်ိဳးသမီးထုတရပ္လံုးရဲ႕သာတူညီမွ်မႈဟာ အက်ိဳးရလဒ္ေကာင္း ေတြကို ရရွိေစခဲ့ေပမယ့္ အခုခ်ိန္ထိ ကမၻာႀကီးမွာ မညီမွ်မႈေတြရွိဆဲပါ။ အမ်ိဳးသမီးထုႀကီးရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးနဲ႔ လူမႈေရးဆိုင္ရာ ေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္းမႈမ်ားကို ကမၻာႀကီးက ပိုၿပီးက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အာရုံစိုက္ အေလးထားေပးဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာအမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ကို က်င္းပတာပါ။” လို႔ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ က်င္းပေရးအဖြဲ႕ရဲ႕ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။


            ဒါေၾကာင့္မို႔ ႏွစ္ေပါင္း (၁၀၃) ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္ခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ယခုႏွစ္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာအမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔မွာ အမ်ိဳးသမီးထုႀကီးရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ အခန္းက႑ကို အေလးထားအာရုံစိုက္လာေစဖို႔ အမ်ိဳးသမီးထုတရပ္လံုးက လႈပ္ရွားႀကိဳးပမ္းရမွာျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ပါတယ္။


ေနနီနီ


ကိုးကား။
http://www.internationalwomensday.com/theme.asp#.UwizH4XjL5N
http://en.wikipedia.org/wiki/International_Women%27s_Day

ေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္း ပညာေရး နဲ႔ သံုးနာမညီ ႀတိဂံ အေရြ႕

ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္တေလွ်ာက္မွာရွိတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းျမန္မာလုပ္သားေတြဟာ ၃ သန္းေက်ာ္ရွိၿပီး အဲဒီထဲက ၁၁ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးမ်ား ပါ၀င္ေၾကာင္း စစ္တမ္းမ်ားအရ သိရွိရပါတယ္။ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာကို ရွာေဖြရင္း စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ်သူအလုပ္သမားမ်ားရဲ႕ သားသမီးမ်ားဘ၀ဟာ တကယ္ေတာ့ မလွပၾကပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံမဲ့ေတြျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူတို႔ဘ၀ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ တိုင္းတစ္ပါးမွာ ေအာက္ေျခအလုပ္သမားဘ၀နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ပ်ိဳမ်စ္တဲ့အခ်ိန္ေတြကေန စၿပီး အဆံုးသတ္လုိက္ၾကရတာက မ်ားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမိသားစုေတြရဲ႕ ကေလးငယ္ေတြအတြက္ ပညာေရးအာမခံခ်က္ဟာလည္း မရွိပါဘူး။  

ထိုင္းႏိုင္ငံက မဲေဆာက္ဆိုတဲ့ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ တ၀ိုက္နဲ႔ အနီးအနားေဒသေတြမွာ ျမန္မာျပည္က ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ်ေနထိုင္လာၾကတဲ့ ျမန္မာတုိင္းရင္းသား ေပါင္းစံုကို မဲေဆာက္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ စက္ရုံ၊ အလုပ္ရုံေတြနဲ႔ စားေသာက္ဆုိင္၊ အိမ္တြင္းလုပ္ငန္းေတြမွာ အမ်ားအျပားေတြ႕ႏိုင္တဲ့အျပင္ အေျခအေနမဲ့ဘ၀နဲ႔ လမ္းေဘးအမႈိက္ပံုေတြ ကေန ေန႔စဥ္ ရရာ ပလတ္စတစ္ ေကာ္ စတဲ့ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြကို လုိက္လံေကာက္ယူၿပီး ျပန္လည္ေရာင္းခ်ကာ အသက္ေမြးေနၾကတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ မဲေဆာက္ေစ်းရဲ႕ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ရင္ခြင္ပိုက္ကေလးငယ္ေတြ၊ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ေအာက္၊ အသက္၁၅ ႏွစ္ေအာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ကေလးငယ္ေတြကို သူဖုန္းစားေတြအေနနဲ႔ ေတြ႕ရမွာပါ။ 

            သူတို႔ရဲ႕ ပညာေရးအခြင့္အလမ္းေတြ၊ အနာဂတ္ဘ၀အာမခံခ်က္ေတြကေတာ့ လံုး၀ မရွိသေလာက္ပါပဲ။  သို႔ေပမယ့္ အစိုးရမဟုတ္တဲ့အဖြဲ႕အစည္းေတြကေန အေထာက္အပံ့ေပးၿပီး လူမႈေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြက ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္တေလွ်ာက္ နဲ႔ ျမန္မာျပည္တြင္း အခ်ိဳ႕ေသာနယ္ေျမေတြမွာ ေရႊ႕ေျပာင္းစာသင္ေက်ာင္းေတြကို တည္ေထာင္ၿပီး ျမန္မာတုိင္းရင္းသား ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ႕ သားသမီးေလးေတြ စာတတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ပညာသင္ၾကားေပးေနၾကပါတယ္။ ဒီလို သင္ၾကားေပးရာမွာ ယင္းေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းေတြရဲ႕ သင္ရိုးေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံပညာေရးအဖြဲ႕က ထုတ္ေ၀ျပဌာန္းထားတဲ့ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းအတိုင္း သင္ၾကတဲ့ေက်ာင္းေတြရွိသလို ကမၻာ့ပညာေရးအဖြဲ႕က ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္အတြက္ ထုတ္ေ၀ထားတဲ့ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းကို သင္ၾကတဲ့ေက်ာင္းေတြလည္းရွိပါတယ္။ ေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းရဲ႕ ပညာေရးပန္းတိုင္ကေတာ့ ေရရာလွတယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။

အခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြမွာ Post Ten လို႔ေခၚတဲ့ GED အတြက္ အထူးေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးေနတဲ့ အစိုးရမဟုတ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ သင္တန္း၀င္ခြင့္ေျဖဆိုေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ အဓိကထားၾကတာေတြရွိသလို အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေနာက္ထပ္ ပညာသင္ဆုေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ၀င္ခြင့္စာေမးပြဲေတြအတြက္ ျပင္ဆင္ေပးတဲ့ သင္တန္းေတြကို တက္ခြင့္ရဖို႔ မိမိတို႔ေက်ာင္းအလုိက္ သင္ရိုးေရးဆြဲသင္ၾကားၾကတာလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီလိုသင္ၾကားၾကတဲ့အခါမွာ အဂၤလိပ္စာကို အထူးအေလးထားၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။  

ဒါ့အျပင္ ယခုႏွစ္ပိုင္း ၂၀၁၂-၂၀၁၃ ပညာသင္ႏွစ္ကစၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံစာစစ္အဖြဲ႕က ႏွစ္စဥ္က်င္းပလ်က္ရွိတဲ့ တကၠသိုလ္၀င္စာေမးပြဲကို ေရႊ႕ေျပာင္းျမန္မာေက်ာင္းအခ်ိဳ႕ ကေနၿပီး ျပည္တြင္းအစိုးရအဖြဲ႕အစည္းမ်ားနဲ႔ ညွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးကာ ယင္းစာေမးပြဲကို ေျဖဆုိဖို႔ဆႏၵရွိၾကတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအခ်ိဳ႕ကို မိမိတို႔ေက်ာင္းအလုိက္ သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးၿပီး ေျဖဆိုခဲ့ၾကရာမွာ ေျဖဆိုၾကသူမ်ားအနက္ (၁၄) ရာခိုင္ႏႈန္း ေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီေအာင္ျမင္သြားတဲ့ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားဟာ အခုဆိုရင္ ျပည္တြင္း တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္မ်ားမွာ တက္ေရာက္သင္ၾကားခြင့္ရေနၾကၿပီျဖစ္ပါတယ္။ 

                        ျမန္မာႏိုင္ငံကေနထြက္လာၾကတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမိသားစုမ်ားဟာ ျမန္မာျပည္သား ႏိုင္ငံသားမ်ားသာျဖစ္ၾကေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ ျပည္ေတာ္ျပန္ေရးဟာ အလြန္မွ ခက္ခဲတဲ့အေနအထားျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ရင္ေသြးေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းေတြမွာ ပညာသင္ၾကားေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးမ်ားနဲ႔ နယ္စပ္ေဒသတေလွ်ာက္ လုပ္ငန္းခြင္ေတြထဲ ေရာက္ရွိလုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့ ကေလးငယ္မ်ားရဲ႕  ၄င္းတို႔ မိဘေတြေမြးဖြားရာဇာတိေျမကို ျပန္လည္ေနထိုင္ခြင့္ရဖို႔ဆိုတာလည္း မလြယ္လွပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ သူတို႔ ေနထုိင္ေနတဲ့ နယ္စပ္ေဒသတေလွ်ာက္မွာလည္း တရား၀င္ေနထိုင္ခြင့္ကို လူသားတေယာက္ရဲ႕ အာမခံခ်က္ အခြင့္အေရးေတြ မရရွိဘဲ ခြဲျခားဆက္ဆံခံေနၾကရတုန္းပါ။ ေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းေတြမွာ ပညာသင္ၾကားေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးမ်ားဟာလည္း ေက်ာင္းေရာက္တဲ့အခါ ပညာတန္ဖိုးကို သိၿပီး ပညာကိုမက္ေမာလာတာ၊ ယဥ္ေက်းလိမၼာၿပီး လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ တာ၀န္ကို ခြဲျခားသိျမင္လာတာ၊ သူတို႔သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ အတန္းပညာအလုိက္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ပညာရပ္တစ္ခုခု တတ္ေျမာက္လာၾကတာ မရွိသေလာက္ပါပဲ။

ဒါကလည္း ေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းမ်ားရဲ႕ ပညာေရးသင္ရိုးေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြအျပင္၊ ကၽြမ္းက်င္ဆရာ ဆရာမေတြ နည္းပါးတာလည္း အခ်က္တစ္ခ်က္ျဖစ္သလို၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြရဲ႕ မိဘအုပ္ထိန္းသူအမ်ားစုဟာ ရင္ေသြးေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေန၊ စာရိတၱအေျခအေနကို ေစာင့္ၾကပ္အကဲခတ္အားေပးၾကတဲ့ မိဘအုပ္ထိန္းသူေတြကလည္း နည္းပါတာဟာ အခ်က္တစ္ခ်က္အျဖစ္ပါ၀င္ပါတယ္။ 

ေရႊ႕ေျပာင္းမိသားစုေတြရဲ႕ ရင္ေသြးေလးေတြဟာ အေျခခံပညာမူလတန္းေလာက္ကိုေတာ့ ေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းေတြမွာ သင္ၾကားေလ့ရွိၾကၿပီး လုပ္ငန္းခြင္ထဲ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ဖို႔ အရြယ္အားျဖင့္ အဆင့္သင့္လာၿပီဆိုလွ်င္ေတာ့ အုပ္ထိန္းသူမ်ားဟာ မိမိရင္ေသြးေတြကို ေက်ာင္းမွထုတ္ကာ လုပ္ငန္းခြင္ထဲသို႔ ေန႔စား လစားဘ၀မ်ားအျဖစ္ သြတ္သြင္းလုိက္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ 

အခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကေတာ့ မိဘမ်ားက ပညာေရးအားေပးေသာ္ျငားလည္း ႀကီးေကာင္၀င္ အရြယ္ေရာက္ခါစ အခ်ိန္ေတြျဖစ္တဲ့ အလယ္တန္း အထက္တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀ေတြ ေရာက္ရွိလာၾကတဲ့အခါ စိတ္၀င္စားမႈဦးတည္ခ်က္ ေျပာင္းလဲလာၾကၿပီး အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ကို ကူးေျပာင္းသြားတတ္ၾကသလို အခ်ိဳ႕ကလည္း ေက်ာင္းနဲ႔ေ၀းရာ လုပ္ငန္းခြင္ေတြထဲကို မိမိသေဘာဆႏၵနဲ႔ ေရြးခ်ယ္၀င္ေရာက္သြားၾကတာလည္းရွိပါတယ္။

            ဒီလိုျဖစ္ရတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားရင္ေသြးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ လွပႏုိင္စရာမရွိပါဘူး။ အသိ အျမင္ အတတ္ ပညာေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ျမွင့္တင္ေပးႏုိင္ၿပီး ဘ၀အာမခံခ်က္ေတြေပးႏုိင္တဲ့ ပညာေရးကို သင္ၾကားေပးႏုိင္တဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းေတြေပၚေပါက္လာဖို႔ အေရးႀကီးလာၿပီျဖစ္တာကို ဒီအေျခအေနေတြက ေဖာ္ျပေနၾကပါတယ္။ ေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းကေနၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံတကၠသိုလ္၀င္စာေမးပြဲ၀င္ေရာက္ ေျဖဆိုခြင့္၊ GED နဲ႔ အျခားပညာသင္ဆုေတြ ေလွ်ာက္ထားခြင့္ ရရွိလာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းအားလံုး ပါ၀င္ႏုိင္ျခင္းမရွိေသးလို ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအားလံုးလည္း ပါ၀င္ႏုိင္ျခင္းမရွိေသးပါဘူး။

ဒါ့အျပင္ ေအာင္ျမင္သူေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအေရအတြက္ဟာလည္း ေရႊ႕ေျပာင္းရင္ေသြးအားလံုးကို ကိုယ္စားမျပဳေသးပါဘူး။ ထုိမွ်မကေသးပါဘူး။ ေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းေတြကေန အေျခခံပညာအလယ္တန္း နဲ႔ အထက္တန္းအေရာက္မွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေက်ာင္းကို ေက်ာခိုင္းသြားၾကရတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းရင္ေသြးေတြရဲ႕ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ သူတို႔သင္ၾကားတတ္ေျမာက္လာတဲ့ အတန္းပညာအလုိက္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာရပ္ေတြ၊ အသိပညာဗဟုသုတေတြ၊ လူမႈက်င့္၀တ္စည္းကမ္းေတြကို သိရွိတတ္ေျမာက္သြားတာလည္း မရွိပါဘူး။

ဒီလိုပညာေရးအေျခအေနေတြေၾကာင့္ ေငြကိုအဓိကထားၿပီး တိုင္းတပါးကို စြန္႔စားထြက္ခြာလာၾကရတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြဟာ ၄င္းတို႔ရဲ႕ရင္ေသြးငယ္ေတြအတြက္ ေက်ာင္းပညာသင္ေသာ္ျငားလည္း လက္ေတြ႕ဘ၀ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈကို ဘာမွ အေထာက္အကူမျပဳဘူးဆိုတဲ့ အသိအျမင္ေတြ ၀င္လာၾကတာလည္းရွိလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြနဲ႔ ၄င္းတို႔ရဲ႕ မိဘေတြျဖစ္တဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘ၀အာမခံခ်က္ေတြရရွိဖို႔ နဲ႔ ဘ၀ရပ္တည္ခ်က္ခုိင္မာဖို႔ရာ အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းလူငယ္ေတြရဲ႕ အသိပညာ အတတ္ပညာေတြကို ေရႊ႕ေျပာင္းပညာေရးကေနၿပီး တိက်ခိုင္မာစြာ အရည္အခ်င္းျပည့္မီစြာ ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ဖို႔ အထူးလိုအပ္လို႔လာေနပါတယ္။ ဒီအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကတဲ့ ဆႏၵရွိသူေတြအေနနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာရပ္ေတြကို အသက္အရြယ္အလုိက္ တတ္ေျမာက္ေအာင္သင္ၾကားေပးႏုိင္ဖို႔ ကၽြမ္းက်င္ဆရာ ဆရာမေတြ ေမြးထုတ္ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔၊ ဘ၀တစ္ခုရပ္တည္ဖို႔ အမွန္တကယ္လိုအပ္တဲ့ လူက်င့္၀တ္သိကၡာ စည္းကမ္းေတြကို လိုက္နာတတ္ဖို႔၊ တာ၀န္နဲ႔၀တၱရား ကို လူ႔အခြင့္အေရး ႏွင့္ ပူးတြဲသိျမင္လာဖို႔ သင္ၾကားေပးႏုိင္မယ့္ သင္ရိုးေတြလည္း ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္ဆိုရင္ လက္ေတြ႕ေအာင္ျမင္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။

            အခ်ဳပ္အားျဖင့္ေျပာရလွ်င္ အေျပာင္းအလဲျမန္ဆန္လြန္းလွတဲ့ IT ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ကမၻာ့ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ဖန္တီးၾကရမယ့္ ရင္ေသြးငယ္ေတြထဲမွာ တစိတ္တပိုင္းပါ၀င္တဲ့ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းလူငယ္ေလးေတြရဲ႕ အသိပညာ အတတ္ပညာနဲ႔ စာရိတၱျမင့္မားေရးကိုဦးတည္တဲ့ ဘ၀အတြက္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာေတြကို အမွန္တကယ္ သင္ၾကားေပးႏိုင္မယ့္ ေရႊ႕ေျပာင္းပညာေရးႀကီးဆီကို ေရြ႕လာႏုိင္မယ္ဆိုရင္ အခု မညီမညာျဖစ္ေနတဲ့ မိဘ ဆရာ ေက်ာင္းသား ဆိုတဲ့ အနားမညီႀတိဂံႀကီးဟာ တိက်ခိုင္မာတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို အနာဂတ္အတြက္ဖန္တီးေပးႏုိင္တဲ့ ပညာေရးကိုသာ ေရႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းေတြက ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေငြကိုအဓိကထားတဲ့ မိဘေတြဟာလည္း ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမေတြန႔ဲ အားတက္သေရာပူးေပါင္းလာၾကၿပီး ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြရဲ႕  စိတ္ဓာတ္၊ စည္းကမ္း၊ ပညာ ယိုယြင္းပ်က္ျပားေနမႈကို အတူတကြ ထိန္းသိမ္းလာၾကမယ္ဆိုတာ မလြဲဧကန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။  

ဒါေၾကာင့္ တဦးအေပၚတဦး အျပန္အလွန္ယံုၾကည္အားကိုးတန္ဖိုးထားလာၾကေစဖို႔ စစ္မွန္တဲ့ဘ၀အတြက္အသံုး၀င္တဲ့ ပညာရပ္ေတြကို ေက်ာင္းသားအားလံုးတတ္ေျမာက္လာၾကေစဖို႔၊ ေရႊ႕ေျပာင္းကေလးငယ္အားလံုး ပညာသင္ၾကားလာေစဖို႔ ဆြဲေဆာင္ရာမွာ ေရႊ႕ေျပာင္းပညာေရးရဲ႕ အေရြ႕အေျပာင္းဟာ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ အခန္းက႑က ပါ၀င္ေနတာမို႔ တာ၀န္ရွိသူ ျမန္မာအစိုးရအျပင္ ေရႊ႕ေျပာင္းပညာေရးအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ေနသူအားလံုး ဤအခ်က္ကို ေမ့မထားၾကဖို႔ အထူးလိုအပ္လွပါေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။ 

ညေနဥာဏ္