တိတ္ဆိတ္လွေသာ ခ်စ္ၾကမၼာရဲ႕ေအာက္
ငါ အသံတိတ္ ငိုေႂကြးေနဆဲ
အတၱပြင့္ဖတ္ေတြထဲက
ဟန္ေဆာင္မႈ ဝတ္မႈံေတြလည္း
အလြမ္းေဝဟင္ထဲ တသိမ့္သိမ့္ဝဲလြင့္ဆဲပါ...
သိမ္ေမြ႕လွေသာ အနမ္းကမၻာထဲ
ငါ အသက္မဲ့မသြားေအာင္
မာယာစင္ျမင့္ထက္က အာဃာတလိပ္ကားေရွ႕မွာ
အမူအရာ အဖံုဖံုနဲ႔
သြဲ႕သြဲ႕ေလး ကဆဲပါ...
အမုန္းဝကၤာပါေတာထဲက
ႁကြေရာက္အားေပးလာၾကတဲ့
သစၥာမဲ့ ျပယုဂ္ပိုင္ရွင္မ်ားစြာကိုလည္း
ငါ လွလွပပ ၿပံဳးျပဆဲပါပဲ...
အတြင္းသေဘာအမွန္ကို
ဖြင့္ေျပာရန္မလိုသလို
အၾကင္နာေတာကိုလည္း သမင္လည္ျပန္ေစာင္းငဲ့ၿပီး
တသသ မလြမ္းခ်င္ေတာ့ဘူးေလ...
ဥယ်ာဥ္တခုကိုသာ
ငါ...
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့
ျမတ္ႏိုးမႈေတြစီျခယ္
သိမ္ေမြ႕တဲ့ ႏူးညံ႕ျခင္းပြင့္ဖတ္ေတြကို
ယုယမယ့္ လက္တစ္စံုေတာ့
တမ္းတဆဲပါ....
