သံုးရာသီသံုး

*သက္မင္းပိုင္
ခင္မင္ခ်င္ပါတယ္လို႔ အခါခါေျပာတိုင္း တိတ္ေနတတ္တဲ့ သူမကို
မယံုႏိုင္ဘူး ထင္မိတဲ့အမွား ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားအျဖစ္ေတြကိုလည္း သူမက အခါခါဖန္တီးေပးတတ္ျပန္ရဲ့
မထင္ရက္တဲ့သူမအတြက္ အတၱတစ္ပိုင္းတစ္စကို ပံုေဖာ္ေပးလိုက္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပန္ရရွိလာတဲ့အက်ိဳးဆက္တစ္ခ်ိဳ႔ကိုေတာ့
ေဆာက္တည္ရာမရ ခံစားခဲ့ရတယ္...

*ေခတ္စႏၵီ
တဆိတ္ရွိ ကမူးရႈးထိုးလုပ္တတ္လြန္းတဲ့ သူ႔အက်င့္ကို
အခါခါျမင္ရတိုင္း ေရွာင္ခြာခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို စိတ္ပ်က္မိပါတယ္ တိုးတိတ္လြန္းတဲ့ရင္တြင္းသံစဥ္ေတြကိုလည္း
သူက တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ ရွာေဖြခ်င္ပံုလည္းမရခဲ့ပါဘူး စိတ္ကုန္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ သူ႔ကိုေက်ာခိုင္းလိုက္မိတဲ့အခါ တန္ျပန္ရရွိလာခဲ့တဲ့
ေၾကကြဲဖြယ္သူ႔လုပ္ရပ္ေတြကိုလည္း ယေန႔တိုင္ တဆစ္ဆစ္နာက်င္ခံစားေနခဲ့ရတယ္

*ေမျခိမ့္မိုး
ဆံုမိတဲ့အၾကည့္တစ္စံုရဲ့ေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္မိတဲ့ကိုယ့္အျဖစ္က ေနာက္ဆက္တြဲစာမ်က္ႏွာေပါင္းမ်ားစြာကို
ကဗ်ာဆန္ဆန္ဖန္တီးမိတဲ့အခါ မအံ့ၾသေပမယ့္ ထူးဆန္းစြာရရွိလာခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ့ခ်စ္ျခင္းလက္ေဆာင္ကို ထာ၀ရေခြ်းသိပ္စရာအျဖစ္
ကိုယ္က အျမဲရင္ဝယ္ပိုက္လိုက္တဲ့အခါ သူက ကိုယ့္ေဘးနားမွာ အရိပ္သဖြယ္ျဖစ္တည္ေနခဲ့တယ္

*စုသက္ထရ္
ေစာင့္ၾကည့္ခံစားလာမိတဲ့ သူ႔ရဲ့ခံစားခ်က္ေတြကို ေပါက္ကြဲလာေလမလားရယ္လို႔ တိတ္တခိုးေမွ်ာ္လင့္ေနမိတဲ့အခါ
မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခံရခက္တဲ့ေမးခြန္းေတြနဲ႔ သူက ထိုးႏွက္ခဲ့တယ္ နာက်င္စြာခံစားရင္းသူ႔ကိုသက္ဆံုးတိုင္ေစာင့္စားေနခဲ့မိတယ္

************************************

"၀ုန္း" ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ လြင့္စင္လာတဲ့ေရစက္ေရေပါက္ေတြအားလံုး ေမျခိမ့္မိုးတစ္ကိုယ္လံုး ရႊဲရႊဲစိုသြားေလရဲ့
မ်က္ေမွာင္အသာက်ုံဳ႔ျပီး ေဘးဘီကိုေ၀႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတြ႔လိုက္ရတာက ေနထက္ျပင္းတဲ့အပူရွိန္ေတြထုတ္လႊတ္ဖို႔တာ၀န္ယူ
ထားတဲ့ပံုနဲ႔ ျပဴးျပဲျပီးၾကည့္ေနတဲ့မ်က္၀န္းတစ္စံုကိုစျပီးဆံုလိုက္ရတယ္ ေတာက္တစ္ခ်က္ခပ္ျပင္းျပင္းေခါက္လိုက္သံနဲ႔အတူ
တစ္ပါတည္းကပ္ပါလာတဲ့ ကိုယ့္အတြက္ လက္ေဆာင္က ကိုယ့္ရင္ဘတ္တည့္တည့္ကို အရွိန္နည္းနည္းနဲ႔၀င္လာတယ္ေလ
ရင္ကိုလာထိတဲ့ ခပ္နုနုပုဝါေလးကို တယုတယဖမ္းယူရင္း သူ႔မ်က္၀န္းကိုတည့္တည့္စိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခနဲ႔တဲ့တဲ့အျပံဳးကို
ဟန္ပါပါျပံဳးေနတဲ့သူ႔ကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္ ကိုယ့္ရင္ေတြအရမ္းကာေရာခုန္လိုက္တာေလ လက္နဲ႔မသိမသာဖိထားလုိက္ရတယ္
"မင္း အိပ္မက္ကနိုးေအာင္ငါလုပ္လိုက္တာေလ အခု လန္႔နိုးလာတာလား စိတ္ကေနရာမွန္ျပန္ေရာက္ျပီလား ေျဖစမ္းပါ"
ရုတ္တရက္ ကိုယ္ေတြေဝေနတုန္း သူကနိဒါန္းမပ်ိဳး ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းက ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ သူပက္လိုက္တဲ့
ေရထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေအးစက္ေနတယ္ဆိုတာကိုလည္း ခံစားလိုက္ရတယ္ ကိုယ္ခပ္ယဲ့ယဲ့ျပံဳးယင္း ေအးေဆးစြာျပန္ေျဖလိုက္တယ္
"အင္း ဆိုပါေတာ့လို႔ ေျပာယင္ ေမာင္ကစိတ္ဆိုးမွာလားဟင္"
"ဘာကြ"
ေဆာင့္ေအာင့္ထြက္လာတဲ့သူ႔အသံနဲ႔အတူ လက္တစ္ဘက္ကလည္း ကိုယ့္ပါးျပင္နားကို ရစ္သီေနေလရဲ႔ ေအာ္လိုက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္
စိတ္ကပိုညစ္လာတယ္ ဒါေပမယ့္ ေမာင့္အတြက္လည္း ကိုယ္ကျပံဳးေပးေနရတယ္ေလ ေမာင္နားမလည္တဲ့ကိုယ့္ခံစားခ်က္ထဲက
တခ်ိဳ႔တဝက္ေတြေပါ့ေလ
"မင္းေခတ္စႏၵီကို ဘာလို႔ရန္သြားရွာတာလဲကြ သူကေမာင့္အတြက္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုတာ မင္းသိရဲ့သားနဲ႔ကြာ"
ကိုယ္တိတ္ဆိတ္စြာျပံဳးေနမိတယ္ေလ ရင္ထဲမွာငိုေနတယ္ ဘယ္သူမွမသိေအာင္တိတ္တခိုးငိုတတ္ေနတာ ေမာင့္အခ်စ္ကိုတရားဝင္
ပိုင္ဆိုင္ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းက စတာေပါ့
"ေမာင့္ကိုမင္းနားလည္ရဲ႔သားနဲ့ကြာ မင္းကိုေမာင္ခ်စ္လို႔အရာအားလံုးကိုေက်ာ္ျဖတ္ျပီးလက္ထပ္ခဲ့တာေလ ေမာင့္ခံစားခ်က္ေတြအကုန္လံုး
ေမာင္မင္းကိုေျပာထားျပီးသားပဲဟာ ေခတ္စႏၵီနဲ႔ေမာင့္ပတ္သက္မႈကိုလည္း ေမာင္မင္းကိုပြင့္လင္းခဲ့ျပီးျပီပဲ"
ကိုယ္အရမ္းခံျပင္းလာတယ္ စိတ္ကတဆင့္ႏႈတ္ဖ်ားအထိပ်ိဳ႔အန္လာတဲ့စကားလံုးတခ်ိဳ့က ႏႈတ္ဖ်ားကပြင့္ထြက္သြားတယ္ ေမာင့္အတြက္ခါးသီးမႈ
ေတြ ပါခ်င္ပါမယ္ မတတ္နိုင္ေတာ့ဘူး ကိုယ္ေျပာျဖစ္သြားတယ္
"ေမ့ကိုေကာ ေမာင္နားလည္လို႔လား ေမာင့္အီးေမးလ္ေတြထဲေန႔တိုင္းဝင္လာတဲ့သူ႔ရဲ႔ စာေတြက ေမ့ရင္ကိုပူေလာင္ေစတယ္ေမာင္ ေနာက္ျပီး
ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး ခ်က္တင္း၀င္ေနတာကိုေကာ ေမဘယ္လိုနားလည္ေပးရပါ့မလဲ တစ္ေန့လည္းမဟုတ္ ႏွစ္ေန့လည္းမဟုတ္
ေမာင္နဲ့စညားကတည္းက ခုခ်ိန္ထိ ေစာင့္ၾကည့္နားလည္ေပးေနရတာ ေမာလာျပီေလ အဲဒါေၾကာင့္ေခတ္စႏၵီကို တရားဝင္ခ်ဲလိုက္တာပါေမာင္"
ေျပာျပီးကိုယ္မ်က္ရည္ေတြလိမ့္ဆင္းလာခဲ့တယ္ အသားေတြတဆတ္ဆတ္တုန္လာတယ္ ရင္ထဲမွာလည္းက်ပ္တည္းလာတယ္ ငိုခ်လိုက္တယ္
ကိုယ္ပခံုးကိုအုပ္မိုးလာတဲ့လက္အစံုကို ခံစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြေျခာက္ခမ္းသြားျပန္တယ္ေလ
"ေမာင့္ကိုေမခ်စ္ခဲ့တာဘယ္လိုလဲဆိုတာေမာင္အသိဆံုးပါေနာ္ အခုလည္းေမာင့္ခံစားခ်က္အားလံုးကိုနားလည္ေပးေနခဲ့တာပဲေလ
ဒါေပမယ့္ေမက မိန္းကေလးပါေမာင္ အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့သေဘာရွိေကာင္းရွိနိုင္ေပမယ့္ ေမ့အတြက္က
ထာဝရအတြက္ေမာင္က အခ်စ္တစ္ခုတည္းဆိုတာ ေမာင္သိမွာပါေလ ဒါနဲ့ေတာင္ေမာင္ကေမ့ကိုနားလည္မေပးပဲ ေမ့လုပ္ရပ္အေပၚခပ္ရင့္ရင့္
အနိုင္ယူတာေတာ့မေကာင္းဘူးေမာင္ရယ္"
ေမာင္တိတ္ဆိတ္ေနတယ္ သက္ျပင္းရွည္တစ္ခုနဲ႔အတူ ပြင့္လင္းစြားဝန္ခံခ်က္ကို ကိုယ္နားနဲ့ဆတ္ဆတ္ၾကားခဲ့ရတယ္ တရားဝင္ဇနီးအေပၚေမာင့္ရဲ႔ ခင္ပြန္းေကာင္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ပြင့္လင္းျခင္းလို႔ ကိုယ္ကမွတ္ယူေက်နပ္ခဲ့တယ္ေလ
"ေမာင္ေျပာမယ္နားေထာင္ေမ ေမာင္သူ႔ကိုခင္တယ္ သူနဲ႔စကားေျပာရတာအရမ္းေက်နပ္တယ္ သူေပးတဲ့စကားလံုးေလးေတြကလဲ
ေမာင့္အတြက္ႏွစ္သိမ့္ေက်နပ္ခြင့္တစ္ခုလို ခံစားေစတယ္ ေနာက္ျပီး ေမာင္သူနဲ႔ဆံုတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ ခြန္အားသစ္ေတြရလာတတ္တယ္
ေမာင့္အလုပ္ေတြအဆင္ေျပတယ္ အဲဒီခြန္အားေတြနဲ႔ေမာင့္စိတ္ကေလးေပ်ာ္ရႊင္လာတယ္ လတ္ဆတ္လာတယ္ အဲဒီအရသာကို ေမာင္
သူ႔ဆီကရတယ္ ဒါေၾကာင့္သူဟာေမာင့္အတြက္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသအေရးၾကီးတယ္ ဒါေပမယ့္ ေမာင္က ေမ့ကိုပဲသက္ဆံုးတိုင္လက္တြဲမယ္
ဒါေမာင့္အိုင္ဒီယာပဲ သူနဲ႔ေမာင္ပတ္သက္မႈဟာ ေမ့အတြက္အက်ံဳးမဝင္ဘူးကြာ ေမ သူ႔ကိုေမ့ထားပါ ေမ့အတြက္ ျပိဳင္ဘက္ေကာင္းမဟုတ္သလို
ရန္သူၾကီးလည္း မဟုတ္တဲ့အတြက္ ေမသူ႔ကိုလ်စ္လ်ဴရႈေပးပါ အိုေကေနာ္"
ေျပာေျပာဆိုဆိုေျခလွမ္းက်ဲေတြနဲ့ေမာင္ထြက္သြားတယ္ လက္ထဲမွာေတာ့ ေမာင္ကိုင္ေနက် လက္ပ္ေတာ့အိတ္ကေလးက ကုိယ့္ကိုက်ည္စယ္ေန
ေလရဲ႔ ေမာင့္ကုမၸဏီမွာ ဒီလက္ပ္ေတာ့ေလးနဲ႔ သူနဲ႔ေမာင္ေတြ႔ၾကအံုးမွာကို ျမင္ေယာင္ေနမိပါတယ္ ကိုယ္သက္ျပင္းရွည္ကိုခ်လိုက္ယင္းက ေန႔ခင္းက သူနဲ႔ကိုယ္ စကားစစ္ခင္းခဲ့ၾကပံုကိုျပန္လည္ေတြးေတာေက်နပ္ေနမိပါတယ္
ေမာင္မရွိတုန္းလက္ပ္ေတာ့ကေလးကေပၚလာတဲ့ခ်က္တင္းမက္ေဆ့ခ်္ေလးကို ကိုယ္လွမ္းၾကည့္လိုက္မိတယ္ ရင္ထဲဒိန္းကနဲဝင္ေဆာင့္
လာတဲ႔ ေခတ္စႏၵီရဲ႔စာသားေလးက
"ဟိုင္း ငယ္ခ်င္း အိုေကလား" တဲ့
ကိုယ္လက္ယားလာတယ္ ေမာင္လည္းမရွိဘူး ဒီမိန္းမၾကည့္မရတာၾကာျပီ ေမာင္နဲ႔ညားျပီးကတည္းက ဒီမိန္းမကို ေမာင္ခ်က္ေနတတ္တာ
လံုးဝၾကည့္ရတာမဟုတ္ဘူး ေမာင္ကသူ႔နဲ့ဆိုရယ္ေမာေနတတ္လို႔သာ ကိုယ္ကေမာင္ေပ်ာ္ပါေစေတာ့ရယ္လို႔ စံုမွိတ္ထားတာပဲရွိတယ္
ခုေတာ့ စာသားေတြက ျမင္လိုက္ရတာ ဘဝင္မက်ေတာ့တာနဲ႔ ေမာင္လည္းမရွိတဲ့အတူတူ နည္းနည္းေတာ့ ေျပာထားလိုက္မယ္ဟဲ့ဆိုျပီး
ကိုယ္၀င္မိတာေလ ကိုယ္စေျပာလိုက္တယ္
"ေဟး"
"အိုေကလား အစစအရာရာေပါ"
"ဆိုပါေတာ့ကြာ"
"စားျပီးျပီလား"
"နိုးပါ"
"ဟင္းညေနေရာက္ေတာ့မယ့္ဟာကို စားေတာ့ေလ"
"ထားလိုက္စမ္းပါကြာ မင္းနဲ့ေတြ႔ရေတာ့မစားေတာ့ဘူး"
"........."
"ေဟ့ ဘာလ္ို့တိတ္ေနတာလဲ"
"........"
"ေဟ့ ေမးေနတယ္ကြာ"
"ငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔စကားေျပာေနလို႔ သူက ဒို႔နဲ့ လိုက္ဖက္ညီတယ္ ေလ ခဏေစာင့္"
"ေအာ္ အိုေက ဘိုင္"
"ေဟးေနပါအံုး "
"ကိုယ္မင္းကိုေျပာစရာရွိတယ္ ကိုယ္အိမ္ေထာင္ရွိတယ္"
"........."
"ေဟ့သိလား"
"ရွင့္ကိုမုန္းတယ္ ရွင့္အခ်စ္ကိုရွင္ထိန္းသိမ္းရမယ္ေလ"
"ဘာအတြက္လဲ မရွင္းဘူး ဘယ္သူ႔အတြက္လဲေျပာပါအံုး"
"ဒို႔႔ပံုေတြျပန္ေပး"
"ဘာပံုလဲကြာ"
"ဓါတ္ပံုေလ ဆယ္ပံုေတာင္"
"မရွိေတာ့ဘူး မင္းကိုယ့္အခန္းထဲရွာၾကည့္ေပါ့"
"ဟာသြားပါျပီ"
"ေဆာရီး"
"မလုိပါဘူး"
"မင္းေနေကာင္းတယ္ေနာ္"
"ေကာင္းတယ္ ရွင္သာေနေကာင္းေအာင္ေန တဆိတ္ရွိကမူးရႈးထိုးနဲ့ ေပါက္ကြဲမေနနဲ့"
"............"
"ေဟ့ ရွင့္အလုပ္ကိစၥအိုေကျပီလား ေျပာပါအံုး ဒို႔ေပးတဲ့အၾကံေကာသံုးလိုက္ေသးလား"
"......"
"ေဟ့ေမးေနတယ္ေလ"
".........."
"ရွင္ေပ်ာက္ေနတာၾကာလို႔စိတ္ပူေနတယ္ သတိလည္းရေနတယ္"
"........."
"ေဟး ရွင္ရွိပါတယ္ေနာ္"
"......"
"ေဟ့အစ္ကို"
"ကိုယ္က အစ္ကုိမဟုတ္ဘူး အစ္ကို့တရားဝင္ဇနီးေမျခိမ့္မိုးပါ သူမရွိတုန္းမင္းကိုစကားေျပာခ်င္တာနဲ့ပဲ အခုလိုလုပ္လိုက္ရတာပါ"
".........."
"မင္းကိုယ္ရွိမွန္းမသိခဲ့ဘူးလား ဒါမွမဟုတ္ကိုယ့္ကိုအေရးထားစရာမလိုတဲ့သူလို႔မင္းထင္ထားတာလား"
"....."
"မင္းေၾကာင့္ကိုယ့္ရဲ့ေမာင္စိတ္ေပ်ာ္ရတယ္ခြန္အားေတြရတယ္လို့ၾကားရလို႔မင္းကိုေတြ႔ခ်င္တာေလျဖစ္နိုင္ပါတယ္ မင္းကစကားေျပာေကာင္းသား"
"......"
"အိုေကေနာ္ ဒို႔ကေမျခိမ့္မိုး ေမာင့္ရဲ့ဇနီး မွတ္ထားေပး ေမာင့္ကိုသိတယ္ဆိုေတာ့ ဒို႔ကိုလည္းသိေစခ်င္လို႔ပါ အိုေက ဘိုင္"
"ေနပါအံုးမေမျခိမ့္မိုး"
"ေျပာ"
"ကုိယ္က မင္းေမာင္နဲ႔ ခ်က္တင္းေဖာ္ထက္မပိုဘူး သူနဲ့ကိုယ္က ခင္မင္မႈကလြဲျပီးတျခားအရာေတြကိုလ်စ္လ်ဴရႈထားတာကို သေဘာေပါက္ထားေပး ပါေနာ္ မင္းဘာခံစားရမလဲဆိုတာမသိခ်င္ေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ မင္းေမာင့္ကို ခင္ေနမွာပဲ သူခင္ေနသေရြ႔ေပါ့"
"အိုေကပါတယ္ ဒါပဲဟုတ္လား"
"အိုေက"
အဟား စဥ္းစားလိုက္ယင္းနဲ့ကိုယ္ ရွက္ရယ္ရယ္မိတယ္ ငါ့နွယ္ေနာ္ ဘာေတြလုပ္မိေနပါလိမ့္ ေအာ္အခ်စ္ရဲ့တဒဂၤအမွားေတြကို အမွတ္တရ
ရင္မွာပိုက္ထားလိုက္ခ်င္ရဲ့
***************************************************************************************
အျပင္မွာမိုးရြာေနတုန္း ေခတ္ တစ္ေယာက္ ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္နဲ့ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔ခပ္မတ္မတ္ထိုင္ယင္း ေတာင္ေတာင္အီအီလုပ္ေနမိတယ္
ဒီေန႔လုပ္စရာကိစၥေတြျပီးသြားျပီ အင္း start menu bar ေပၚက gtalk box ေလးကလင္းေနတယ္ သူ႔ကိုေမွ်ာ္ေနမိတယ္ သူက ေခတ္အတြက္
ခ်က္တင္းေဖၚေပါ့ နာမည္က သက္မင္းပိုင္တဲ့ စေတြ႔ပံုကဆန္းတယ္ေျပာလည္းရတယ္ ေခတ္က အင္တာနက္မွာက်က္စားေနတဲ့အင္တာနက္
ယူစာေလ တစ္ေန့ ေခတ္ကိုမိတ္ဖြဲ႔တဲ့သူက သက္မင္းပိုင္တဲ့ ေခတ္ကို ဆိုက္တစ္ခုမွာေတြ႔တာနဲ့ပဲ အခုလိုခ်ိတ္ရတာပါတဲ့ ေခတ္ကလည္းအိုေက
ေပါ့ေနာ္ သူကသူ႔အလုပ္အေၾကာင္း သူ႔ဘ၀အေၾကာင္းမိတ္ဖြဲ႔တဲ့အေနနဲ့ေခတ္ကိုေျပာျပတယ္ ေခတ္ကလည္းလိုလိုလားလားျပန္ျပီး ဆက္ဆံခဲ့တယ္
ခင္မင္သြားတယ္ေပါ့ ေရာင္းေရာင္းေတြျဖစ္သြားတယ္ သူက ေခတ္ကို အရမ္း ခင္တြယ္တယ္ သူ႔အလုပ္ သူ႔ခံစားခ်က္ သူ႔အျမင္ အားလံုးကို
မွ်ေဝခံစားေစတယ္
တစ္ခါတစ္ေလ သူေပါက္ကြဲတဲ့အခါ မ်က္ရည္ေတြနဲ့လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲဖုန္းဆက္ျပီးစကားေျပာတတ္တယ္ ေခတ္ကေတာ့ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္မိတာ
အခါခါပါပဲ သူ႔ကို နားလည္သလိုလိုထင္ရေပမယ့္ ေခတ္က သူ႔ခံစားခ်က္ကို သိပ္နားမလည္ဘူး ေခတ္ကသူ႔ရဲ့ပြင့္လင္းမႈကိုပဲ အေလးထားခင္မိတာ
သူတစ္ခါတစ္ေလ ေခတ္ကိုရင္ဖြင့္တတ္တယ္ ေပါက္ကြဲလာတဲ့ေဒါသအေပၚငိုေၾကြးျခင္းနဲ့အဆံုးသတ္တတ္တယ္ ေခတ္ကသူ႔ကိုသနားမိတယ္
သူခံစားရတာေတြကို အျမဲတမ္းႏွစ္သိမ့္ေပးေနခ်င္တယ္ေပါ့ သူေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အခါ ေပ်ာ္ရႊင္လာေအာင္ ေခတ္က စြမ္းေဆာင္ေပးနိုင္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ
ေခတ္ကိုယ္တိုင္ၾကည္နူးေနမိတယ္
ဒီေန႔ေတာ့ေခတ္မသိတဲ့သူ႔ဘဝတစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကိုထပ္သိလိုက္ရတယ္ သူ႔ဆီကေတာ့မဟုတ္ဘူး သူ႔ဇနီးတဲ့ စစခ်င္းေတာ့ေခတ္အံ့ၾသမိတယ္
ေနာက္ေတာ့ နားလည္ေပးလိုက္တယ္ ဒါေပမယ့္ ေခတ္ရဲ့သက္မင္းပိုင္အေပၚထားတဲ့ဆႏၵသေဘာထားကိုလည္း သူ႔ဇနီးဆိုတဲ့သူကို ေၾကညာလိုက္
မိတယ္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္မိေတာ့ ေခတ္ရင္ထဲမွာ သူက ေနရာတစ္ေနရာလား မဟုတ္ေသးဘူး သူက ေခတ္ရဲ့သူငယ္ခ်င္းေပါ့ အဲလိုလား
ထားလိုက္ပါ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေခတ္က သူ႔ကိုခင္တယ္ ဒါပဲ
"ေဟးေခတ္"
သူ႔ေခၚသံကို ကြန္ပ်ဴတာေပၚမွာျမင္လိုက္ရတယ္ ဝမ္းသာမိတယ္ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကုိယ့္ခ်က္တင္းေဖၚေတြအားလံုးကိုယ့္ကိုစကားမေျပာနိုင္ၾက
ခ်ိန္မွာ သက္မင္းပိုင္က ကိုယ့္ကိုေခၚလိုက္တာကိုး အဟား ဒါပဲလားဆို ဒါပဲေပါ့ လို႔ေျဖရုံပဲရွိမယ္
"ေဟး မင္း"
"ေဆာရီးကြာ ေန့ခင္းကကိစၥကို ကိုယ္ေတာင္းပန္တယ္ ေမျခိမ့္က ကေလးဆန္လို့ ခြင့္လႊတ္ေပးပါကြာ"
".....အင္း အုိေကပါတယ္ နားလည္ျပီးသားပါ "
"အိုေက ကိုယ္ေပ်ာ္သြားျပီ"
"အင္း"
"ေခတ္ ဗီဇာရျပီလား ဘယ္ေတာ့သြားမလဲ အလုပ္ကိစၥေတြေကာ ျပတ္ျပီလား"
"အင္း အိုေကတယ္ အားလံုးေပါ့"
"ဟိုေရာက္ယင္ေခတ္ဓါတ္ပံုပို႔ေပးအံုး ေခတ္ရဲ့စတိုင္လ္ကို အျမဲမီေနေအာင္ၾကည့္ခ်င္လို့ အိုေကလား"
"အိုေကပါ ပို့ေပးမယ္"
"ကိုယ္ဒီေန့နည္းနည္းေခါင္းရႈပ္သြားတယ္ ေခတ္နဲ့ေတြ႔မွရွင္းသြားတာ ေက်းဇူးေနာ္"
"အိုေက နုိးနိဒ္"
"စကားမစပ္ ေခတ္ သြားမွာ အေပ်ာ္သက္သက္ပဲလား တျခားရွိလား"
"အင္း စာေရးခ်င္လို႔ ေနာက္ျပီး ေစ်းကြက္အတြက္ ေလ့လာခ်င္လို႔နည္းနည္းေပါ့"
"ကိုယ့္ကိုလည္း အိုင္ဒီယာေတြမွ်ေဝေပးအံုး ေခတ္ေအာင္ျမင္မႈေတြကိုေကာေပါ့ ေနာ့"
"အင္းပါ"
"တာ့တာေနာ္"
"ေနအံုး ေမးခ်င္တယ္ ေျပာျပမလား မင္းနဲ့ ေမျခိမ့္အေၾကာင္း ဒို႔သိခ်င္တာ မင္းက ေမျခိမ့္ကိုဘယ္လိုခ်စ္တာလဲ သိခ်င္တယ္"
"ဘာအတြက္လဲေခတ္ ကိုယ္နဲ့ေမျခိမ့္က ေခတ္အတြက္ လိုအပ္လား"
"အင္းနည္းနည္းလိုအပ္သြားသလိုပဲ ေျပာျပ မင္း"
"ကိုယ္ေတာ့ ေခတ္အတြက္ အဲအပိုင္းက မလိုအပ္ဘူးထင္တယ္ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေမျခိမ့္ဟာ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ အေဖၚေလ"
"အဲဒီေတာ့"
"ဆိုလိုတာက ကိုယ္နဲ့ေမျခိမ့္အေၾကာင္းက ေခတ္နဲ့မွမဟုတ္ဘူး အားလံုးေသာတျခားသူေတြနဲ့ လည္း ေဆြးေႏြးစရာေခါင္းစဥ္တစ္ခု မဟုတ္သလို ပံုတစ္ပုဒ္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုအေနနဲ့လည္း စပ္စုစံုစမ္းခြင့္ ကိုယ္မေပးနိုင္လုိ့ပါပဲေခတ္"
"အဟား အိုေကပါ ဒို႔စပ္စုမိအျပစ္ရွိပါတယ္"
"အိုေက နားလည္ေပးတဲ့အတြက္"
"ဘိုင္ေနာ္"
"ဘိုင္"
ေခတ္ရင္ထဲျမားတစ္စင္းဝင္သြားတယ္ ဘယ္ကေနဘယ္လိုပစ္လုိက္တဲ့ျမားမွန္းေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွမေျပာျပခ်င္ဘူး ဒါေပမယ့္ရင္ရဲ့တစ္ေနရာ မွာေတာ့စူးေနတယ္ေပါ့ ေယာက္်ားေတြရဲ့သေဘာထားမ်ားစြာထဲက တစ္ခုကိုသိနားလည္ခြင့္ရလိုက္သလိုလည္းခံစားလိုက္မိတယ္
ေခတ္ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္းကင္မွာ သက္တံ၂စင္းအျပိဳင္ထြက္ေနေလရဲ့ မိုးေလးလည္းဖြဲေနတုန္းပဲေလ
**************************************************************************************
"တီတီ"
ကားဟြန္းသံ ၾကားလိုက္ကတည္းက အလြတ္ရေနတဲ့ ဆရာ႔ကားဟြန္းသံေၾကာင့္ အေျပးအလႊားၾကိဳဆိုလိုက္မိတယ္ ကမ္းေပးလာတဲ့ အတက္ခ်္ေက့စ္ကို ဦးညႊတ္လွမ္းယူယင္းက ဆက္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ဆ၇ာရဲ့ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္မိတယ္ ေသသပ္လွတဲ့အေနာက္တိုင္း
ဝတ္စံုနဲ့အတူ ခန့္ညားေအာင္ျမင္တဲ့ေျခလွမ္းေတြကို ဆက္တိုက္လွမ္းေနတဲ့ဆရာရဲ့အျပဳအမူအားလံုးဟာ စုသက္ထရ္ရဲ့ ရင္ထဲမွာအစဥ္စြဲ
ေနမိတဲ့သေကၤတေတြေပါ့
ဒီမွာ အလုပ္စဝင္ကတည္းက စုသက္ရင္ထဲလႈပ္ရွားရင္ဖိုေမွွ်ာ္လင့္ေနမိတဲ့ တဖက္သတ္အေတြးခံစားခ်က္တစ္စံုတစ္ရာကို ေလထဲမွာေတာင္
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရနိုင္မွန္းေတာ့ သိထားပါတယ္ သို့ေပမယ့္ ဒီရုပ္ပံု ဒီအသံ ဒီအေငြ႔အသက္ ရဲ့ခန့္ညားလြန္းလွတဲ့ ဆြဲေဆာင္နိုင္မႈေတြေၾကာင့္သာ
စုသက္ထရ္ ရွင္သန္ေနမိတာပါ အရူးလို႔ေျပာယင္ဝမ္းပန္းတသာလက္ခံလိုက္ရုံပါပဲ ဆရာ့ရဲ့တည္ၾကည္လြန္းတဲ့ပံုရိပ္ကို စုသက္ထရ္ခံစားလိုက္တာ
ရဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ စုသက္ရဲ့ ရင္ခြင္ထဲအခ်စ္တစ္ခုလံုးကို ဖမ္းဆုပ္ၾကိဳးကိုင္ခံလိုက္ရသလို ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ လြတ္ေျမာက္ဖို့လည္း မၾကိဳးစားမိဘူး
ရုန္းထြက္ဖို႔ကပိုျပီးမျဖစ္နိုင္ပါဘူး ဘယ္သူမွမသိတဲ့ဒီအခ်စ္ကို သိမ္းဆည္းထားလိုက္ရမွာဝန္မေလးမိသလို ထုတ္ေဖၚျပသခြင့္ၾကံဳမယ္ဆိုယင္လည္း
စုသက္က တရားဝင္ျပသခ်င္ပါေသးတယ္
ဒီအခြင့္အေရးအားလံုးဟာ စုသက္ထရ္အတြက္ အလွမ္းကြာတဲ့ပန္းပဒုမၼာပါပဲ ရွိေစေတာ့ရယ္လို႔ တမ္းတျပီးတသသျဖစ္မေနခ်င္ပါဘူး
ေန့စဥ္ရေနတဲ့ ခ်စ္ရသူအနားအစဥ္ခစားခြင့္ေလးကိုသာ အေဖာ္ျပဳျပီး ခ်စ္ရသူရဲ့အရိပ္အေငြ႔ေလးကိုခံစားေနရရုံနဲ့သာေက်နပ္ေနလိုက္ရတာလည္း
ေနာင္တမရေတာ့ဘူး ေငးၾကည့္ေနမိတဲ့ စုသက္မ်က္၀န္းေတြကို စိတ္စုစည္းခံစားလိုက္တဲ့အခါ ဆရာ့ေဘးနားမွာ ေခါင္းငုံ႔ကာျပံဳးေနတဲ့
ေအးျမတဲ့ မ်က္ဝန္းပိုင္ရွင္ မမေမျခိမ့္ကိုလွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္ ဆရာကေတာ့ တည္ၾကည္တဲ့သူ႔အသြင္အတိုင္း မေမျခိမ့္ကိုလက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ့
တို့ဆိတ္က်ီစယ္ေနေလရဲ့။
စုသက္ထရ္ အေဝးကိုေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့ ဒိုင္နာကားတစ္စီးအေပၚခရီးသည္ေတြတိုးေဝွ႔တက္ေနၾကေလရဲ့ ကားဒရုိင္ဘာကေတာ့
စတီယာရင္ကို ခပ္မိန့္မိန့္ကိုင္ယင္းေလဘာအသာေတာ့ေနတယ္ေလ။
*****************************************************************************************
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ေခါင္းငံု႔ထိုင္ေနတဲ့ေမျခိမ့္ကို ခ်စ္စနိုးက်ီစယ္ေနမိတယ္ ဒီေန႔ေမျခိမ့္ မူးျပီးအန္ေနလို႔ေဆးခန္းသြားျပရာက ဝမ္းသာရမယ့္
ရလဒ္ေလးတစ္ခုၾကားသိလိုက္ရတယ္ ေမျခိမ့္က ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေသြးကိုလြယ္ထားတာ ေလးလရွိျပီတဲ့ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ေက်နပ္လိုက္
မလဲ စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့ ေမျခိမ့္ကေတာ့ သူ႔ဟန္အတိုင္း ကၽြန္ေတာ့ရင္ခြင္ထဲေခါင္းေလးငံု႔လို့ေပါ့ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ့က်ီစယ္ေနမိတယ္ သူလည္းေက်နပ္စြာခံယူေနတယ္
အေဝးခပ္လွမ္းလွမ္းကထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ေရးဝန္ထမ္းမေလး စုသက္ထရ္က ေငးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္ သူမေလးကတစ္မ်ိဳးဗ်
ကြ်န္ေတာ့ကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရုိေသတယ္ ေျပာတဲ့အတိုင္းလည္းနာခံတယ္ တာဝန္အားလံုးကိုမညည္းမညဴလုပ္ေပးတတ္တယ္ တစ္ရံတစ္ခါ
သူမမ်က္ဝန္းကတစ္စံုတစ္ရာကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ေတြ႔ရတတ္တယ္ ကြ်န္ေတာ္မသိက်ိဳးကြ်ံျပဳထားရတာလည္းၾကာျပီ သူ႔ကိုနားလည္မိေပမယ့္
သူလိုခ်င္တဲ့အရာက ကြ်န္ေတာ့္ဆီမွာမက်န္ေတာ့ဘူး အပိုင္စားရရွိထားတဲ့ ေမျခိမ့္ကိုလည္းအသိမေပးရက္ဘူး စုသက္ထရ္ရဲ့ခံစားခ်က္အားလံုး
ေပ်ာက္ပ်က္ပါေစလို႔ဆုေတာင္းေပးမိတယ္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေမာ္ၾကည့္လာတဲ့ ေမျခိမ့္ရဲ့ေအးျမတဲ့မ်က္ဝန္းကိုဆံုေတြ႔လိုက္ရယင္ပဲ ကြ်န္ေတာ့္ခံစားခ်က္အားလံုး သိမ္းက်ံဳးရယူသြားတာေမျခိမ့္ပဲဆိုတာပိုေသခ်ာလို႔သာေနေတာ့တယ္
ေခတ္ နဲ့ ကြ်န္ေတာ္ စကားေျပာခင္မင္ခြင့္ရတာကို အရမ္းၾကည္ႏူးတယ္ဗ်ာ တစ္ခါတစ္ရံ ေမ့ကိုမေျပာခ်င္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္အခက္အခဲေတြအားလံုး
ကို ေခတ္နဲ႔ရင္ဖြင့္တိုင္ပင္မိတယ္ ေခတ္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္လည္အၾကံေပးေဝဖန္တဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့္အေတာ္ေလးကိုေပါ့ပါးသြားတတ္ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္က ေခတ္ကို ခင္မင္ရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေမျခိမ့္ေလးေၾကာင့္ ေခတ္နဲ့ကၽြန္ေတာ္ ခပ္တန္းတန္းျဖစ္သြားမွာကိုလည္း
သိပ္မလိုလားမိတာအမွန္ပါ ေမျခိမ့္ေလးရဲ့ႏူးညံ့တဲ့ စိတ္သေဘာထားေလးေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အေတြ႔အၾကံဳအခက္အခဲေတြကို ေခတ္နဲ့တိုင္ပင္
ျဖစ္လာတာပါ ေခတ္ က ေခတ္မီတယ္ ျဖတ္လတ္တယ္ ပြင့္လင္းတဲ့သေဘာထားနဲ႔အရာရာမွာဆက္ဆံတတ္တယ္ မာေၾကာခက္ထန္တဲ့ဆံုးျဖတ္ ခ်က္အေတြးအေခၚေတြနဲ့ သူ႔ဘဝကိုေအာင္ျမင္စြာရပ္တည္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်တယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ေမျခိမ့္ေလးမ်က္ရည္ဝဲေစတဲ့
အတြက္ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းခံစားရပါတယ္။ ေမျခိမ့္ေလးနဲ့နားလည္မႈေတြတိုးျပီးတည္ေဆာက္နိုင္ဖို့လည္းၾကိဳးစားမိပါတယ္။ ေမျခိမ့္ကေတာ့
သူ႔ဟန္အတိုင္းေခါင္းညိတ္သေဘာတူတတ္တဲ့သူေလ။ ေနာက္ေတာ့လည္းကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေထာင္ေရးကသာသာယာယာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ေတြးရင္းနဲ႔ ရင္ခြင္ကိုငံု႔ၾကည့္မိေတာ့ ေမ့ရဲ့အသက္ရွဴသံသဲ့သဲ့နဲ႔အတူ နူးညံ့ညင္သာတဲ့လက္အစံုေလးကုိ နမ္းရႈိက္လိုက္မိတယ္
ဟိုးအေဝးကို ေငးၾကည့္မိေတာ့ ေကာင္းကင္မွာ ငွက္သံုးေကာင္ေပါ့ တစ္ေကာင္ကခပ္ခြာခြာ ပ်ံထြက္သြားတယ္ က်န္တဲ့၂ေကာင္က တစ္ေကာင္နဲ့
တစ္ေကာင္အစာခြံ႔ေနေလရဲ့။
******************************************************************************************
ျပီးပါျပီ
နီနီဝင္း (၁၄-၈-၀၈)
ေန႔လည္ ၂နာရီ ၅၆မိနစ္(ျမန္မာစံေတာ္ခိ်န္)