Tuesday, November 29, 2011

ေက်ာက္ထက္အကၡရာ


စကားလံုးေတြ

မိုးတိမ္အျဖစ္နဲ႔

ငါ့ေကာင္းကင္ယံမွာ ေနရာယူထားေတာ့...

အခ်စ္ဆံုး သူ႔ရဲ႕ မ်က္လံုးအစံုက

သူရိန္ေနမင္းအျဖစ္နဲ႔ေပါ့...

ဒါေတြထားလိုက္ပါလို႔

မင္းေျပာမလား ခ်စ္သူ...

ဘ၀မွာ

အခ်စ္ထက္အေရးပါတဲ့ စကားလံုးမဲ့ေကာင္းကင္တစ္ခုမ်ား

မင္းဖန္ဆင္းခ်င္ေသးလို႔လား....

အေျပာထက္အလုပ္က အေရးႀကီးတာကိုေတာ့

အလုပ္လုပ္တဲ့သူတိုင္း

သိတာနားလည္တာေပါ့...

ဒါေပမယ့္ေလ

စကားလံုးေတြသာ မရွိရင္...

ကမၻာေပၚမွာ ဒို႔ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားကလည္း

စကားႀကီးဆယ္ခြန္းတို႔

သုဘာသိတာ တို႔လို

စကားအရာမွာ လိမၼာပါးနပ္ဖြယ္အေၾကာင္းတရား ညႊန္ၾကားထားပါ့မလား ခ်စ္သူရယ္...

ငါ့အတြက္ေတာ့....

စကားလံုးမိုးတိမ္ေတြနဲ႔ ေအးျမလတ္ဆတ္ေနတဲ့

ခပ္ျပာျပာေကာင္းကင္ႀကီးထဲက

ျမတ္ႏိုးမႈေလညွင္းေတြသာ

ငါခံစားခ်င္ေနတာ...

အဲဒီစကားလံုးေတြဟာ

ကမၻာမဆံုးေသးသေရြ႕ေတာ့

ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ျဖစ္သြားတဲ့

ေက်ာက္ျဖစ္အကၡရာေတြအျဖစ္

ငါ့ရဲ႕ႏွလံုးသားေက်ာက္ေဆာင္မွာ

မွတ္ေက်ာက္ထင္ထားခ်င္ရဲ႕....

အဲဒီအတြက္ေတာ့

ခ်စ္သူေရ....

မင္းႏႈတ္ဖ်ားက

ငါ့အတြက္

စကားလံုးေလးေတြ

တစ္ေန႔တစ္ခြန္းက်ေတာ့

ဖြင့္ဟေပးပါလား....

ေတာင္းဆိုပါရေစ ခ်စ္သူ....

ကိုယ့္အတြက္

ေက်ာက္ထက္အကၡရာအျဖစ္နဲ႔ေပါ့....

ခ်စ္ေသာဒီဇင္ဘာအတြက္

နီနီ (ႏို၀င္ဘာ ၂၉ ၂၀၁၁ ၁း၂၀နာရီ)






Saturday, November 12, 2011

၁၁-၁၁-၁၁

မေန႔ညက ႐ုတ္တရက္နာရီကို ငံု႔အၾကည့္

၁၁နာရီ ၁၁မိနစ္ တဲ့....

အဲဒီညက အိပ္ရာ၀င္ေတာ့ အမွတ္မထင္နာရီကိုျပန္အၾကည့္

၁နာရီ ၁၁မိနစ္ တဲ့....

ဒီေန႔မနက္ အိပ္ရာက ထေတာ့ နာရီတစ္ခါျပန္ၾကည့္

၁၁နာရီ ၁၁မိနစ္ တဲ့...

အခုတစ္ခါ ကဗ်ာစပ္မိျပန္ေတာ့ နာရီကိုတစ္ခါျပန္အၾကည့္

၁နာရီ ၁၁မိနစ္တဲ့....

လည္ေနတဲ့ ဒီ ၁ ဘယ္ေတာ့ျပန္ရပ္မလဲ...

မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ေပမယ့္

ဒီ ၁ေတြ ဆံုတဲ့ေန႔မွာ

ငါ့ႏွလံုးသားရဲ႕နယ္ပယ္ထဲမွာ

၁ဂဏန္းစိုးမိုးေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ အၿပဳံးျမျမနဲ႔ ငါ့ကိုငံု႕ၾကည့္ေနျပန္တယ္။

၁ဂဏန္းဆံုတဲ့ ဒီေန႔ ေဆးေပါင္းခမလား

မေျပာတတ္ေပမယ့္....

အိမ္ေရွ႕မွာေတာ့ မီးပံုးေတြ ၁၀လံုးကို

ငါ့ထက္ ၁၀ႏွစ္ႀကီးတဲ့ ၁ဂဏန္းသမားတစ္ေယာက္က

ငါ့အတြက္ ဖန္တီးေပးထားျပန္ရဲ႕....

အခုေတာ့ငါဟာ ၁နာရီ ၁၁မိနစ္အခ်ိန္မွာ

လျပည့္ညရဲ႕ လသာသာထဲ မီးပံုး၁၀လံုးကို ေမာ္ၾကည့္ရင္း

ဆုေတာင္းမိတာက....

၁၁မီးၿငိမ္းပါေစသား လို႔....

သတၱ၀ါခပ္သိမ္းအတြက္ေလ.....


(၁၁-၁၁-၁၁ အမွတ္တရ)